Sa herë na ka trazuar zemrat, mendimet dhe
kujtimet, viti i mbrapshët '97? Viti i dhimbjes së madhe, i vuajtjeve, i lotëve
dhe i trazirave është pikërisht viti i lindjes sime.
Në Klubin e Librit
#rrembelibrin , gjatë muajit Maj zgjodhëm të lexonim librin ''Sikur Ana'' shkruar
nga Rudina Xhunga. Ky libër është një thesar. Ditari i nënës, fati i keq
i së cilës shkroi se ajo duhet të përjetonte ndjenjat e mëmësisë në një kohë të
papërshtatshme, ku baruti kundërmonte, armët gjëmonin dhe fajdet gumëzhinin.
Ky libër është si një kronikë e ngjarjeve të tmerrshme dhe përjetimeve të dhimbshme njerëzore. Një vajzë e re, e cila me emocion e lumturi, pret të jetojë bekimin më tëmadh të jetës, lindjen e vogëlushes së saj. Ëndrra këputet në mes, prej dashurisë, me dashurinë, nga i dashuri. Zhvillimet e ngjarjeve të rrëmujshme të '97-ës bënë që pritja e ëmbël e saj, të kthehej në ndërprerje të vuajtur, agoni, ndjenjë faji dhe hidhërimi. Ditari i shkruar si një bashkëbisedim me Anën, vështirë se mund ta heqësh nga dora deri në faqen e fundit.
Ky libër prek disa tematika të forta të shoqërisë shqiptare, të
cilat janë kthyer dyfish në probleme në kohë lufte, por nuk gjejnë vdekje as në
kohë të paqtë.
Roli i vajzave dhe grave në shoqëri, mungesa e forcës, që të bëjnë
zgjedhjet e tyre në jetë, pa iu ushtruar presion nga babai, vëllai, bashkëshorti,
i dashuri, miku, armiku, dreqi e shejtani. Pavarësia e cunguar e tyre për të qënë të lumtura, të lira, për të mos u
penduar më vonë pse nuk patën guximin të jënë ato që duan dhe të mos rëndojë
mbi shpatullat e tyre pesha e gabimeve të burrave të paburrë nga të cilët
rrethohen.
Në një libër, ku qëndron bashkë dashuria, e cila bën jetën të
lind, e urrejta, e cila bën abortin të vras; lumturia e cila ndjen nëna kur
brenda saj lulëzon jeta dhe dhimbja kur rrethanat, mendësia dhe pafuqia e bëjnë
të shkëputet prej saj.
Libri ‘’Sikur Ana’’ më beri të lidhem edhe më shumë pas tij, pasi
në ato vite edhe unë mund të kisha patur fatin e Anes së palindur. Viti i lindjes
sime, vecse viti i vuajteve, lëngatave dhe morteve, paska qene dhe viti i
Anave, të cilat nuk panë dot dritën e diellit, për njëmijëenjë marrëzi. Kushedi
sa Ana të tilla mbetën në botën e ëndërrimeve dhe nuk hapin syckat në botën e të
gjallëve edhe sot.
Në përfundim, dua të them se ky është një libër për vajza e djem, gra
dhe burra e cdo lexuesi do i dridhet zemra, do reflektojnë për veten, për njerëzit
që duan, për shoqerinë dhe atdheun tonë.
Ju ftoj në leximin e librit, me të cilin unë derdh lot me dënesë,
©RE
Comments
Post a Comment