Më ndjekin ëndrrat

Hëna e plotë, vezullonte si argjend e po përhumbej në një nebulozë të thellë,të paqartë. Në kokë më thërrisnin zëra me timbër të metalë, a thua se dilnin nga ndonjë gërvishtje hekurishtesh. Mendimet pluskonin e ecejaket shpeshtoheshin, sikur sa më shumë të vërtitesha nëpër korridorin e ngushtë, plot pasqyra e me dritë të feksur, aq më tepër do i largohesha nakatosjes së mendimeve.

Të jetosh kur gjithçka të ka mbetur është vetja e të pranosh pasqyrimin e ndërgjegjes me gabimet,mëkatet e dobësitë është tortura e të pamëshirshmëve.

Agonia e frika qëndronin këmbëkryq në dyshemë, ulur aty krah meje, ku tinëz bëja sikur i shihja me bisht të syrit e përnjëherë ndjeja zmadhimin e iridëve të kaftë.

Jo, ato nuk ishin në kokën time, unë as nuk i krijoja e as i riprodhoja nga ndonjë imazh i mëparshëm, ato ishin të gjalla dhe kishin dalë prej mendjes e shpirtit tim. Të tjerët janë krijues të akteve të mirësisë, dashurisë e ndërlidhjes, ndërsa unë di të trazoj mendimet e mia aq shumë sa të harroj të vërtetat.

Ato shtegtojnë larg, mbase në vendet e ngrohta, atje ku kanë lirinë të preken nga flladet e ëmbla e unë mbetem vetëm më gënjeshtrat e tejshkuara.

Pasi gjerb diç të ngrohtë e ndjej përvelimin deri në kraharor, më mbetet nakël një fjalë e pathënë, dy mirënjohjë të pashprehura, tre dëshira ngulmuese , disa përralla të pandara e shumë kujtime të thyera.

E ndragur mes pendesash e harrimesh vendos të mos tregohem mikpritëse as me ankthin e aq më pak me frikën. Ndjej një prafullim në mes të zemrës, aty ku ende bie erë dashuri. Tregohem shpuzake e diç lëshoj nëpër dhëmbë, teksa mundohem të kundroj tejpërtej pasqyrave të panevojshme.

Afrohem për te njëra nga ato e ndërsa shoh reflektimin e vetes qëndroj e nemitur. Për pak sa nuk kisha harruar si dukesha edhe pse e rrethuar mes pasqyrash. Vështroj pak më me vëmendje se mbase ka diçka më shumë sesa vetëm rrathë të errët sysh, flokë të shpurpuritura e lëkurë të akullt.

Gjej valixhen e mbushur me pëlhura, e zbras dhe e lë përdhe. Menjëherë i jap urdhër mendjes të rendisi të gjitha ëndrrat në të. Ashtu nis të largohem, e vetme e gjithçka më duhet të tërheq pas vetes është një grumbull ëndrrash ndjekëse.

©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 
Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.co