Vëllimet poetike janë dhurata më e vyer për shpirtin tim. Për mua të lexuarit poezi është një udhëtim i ndërmarr për në dimensione të tjera, atje ku gjen vetëm paqe e qetësi. Poezitë janë melhemi i ditëve të vështira dhe periudhave stresuese; janë mikeshat besnike të netëve pagjumë duke mos ditur si t'i vendosësh mendimet në rend; janë përçues të ndjenjës së lirisë, edukues dhe proklamues të saj.
Në periudha të vështira psikologjike e shëndetesore si kjo që po kaloj(më) nuk di në më duhej një zgjidhje për spazmat e frymarrjes a një vëllim cilësor poetik për t'u ndjerë më mirë. Zgjodha të dytën e sot vendosa ta ndaj edhe me ju.
Kisha disa muaj që në rreshtin e parë të një pirgu të palexuar librash, të cilët kanë aderuar rishtasi në shtëpizën time e të tyre mbaja " Ndjenja e kohës" shkruar nga Giuseppe Ungaretti. Diç di për letërsinë italiane, por nuk kisha patur kurrë rast më parë të lexoja nga ky autor.
Kopertina më tundonte. Portreti fisnik i një te moshuari, i cili të shtyn kërshërinë e të bën ta kundrosh me kujdes pa u kujdesur për ndjenjën ë shkuar tej të kohës me të.
Lëkurë e përmbytur nga rrudha, sy që dua të të thonë diçka, ndjesi sikur po të sheh e të përshpërit: Hë pra, hape faqen e hidhja një sy.
Pavarësisht se prej muajsh e merrja në mënyrë sporadike aty këtu për të lexuar ndonjë poezi, nuk i isha kushtuar ashtu si duhej këtij libri. Pendesa m'u përngjit në shpirt menjëherë pasi përfundova çdo poezi. Giuseppe Ungaretti ishte piskama e shpirtit për të cilën kisha patur nevojë ta lëshoja prej vetes për kaq shumë kohë.
Çdo poezi më përcillte ndjesitë më të paqta të parajsës, thua se autori vallëzonte me ëngjëjt, yjet e hënën për të hedhur zemrën në vargje. A thua se bojën për të mbushur penën ia huazonte natës dhe frymëzimin dashurisë e natyrës.
Poezitë e Ungarettit të kujtojnë muzetë e artit të rrallë atij klasikut, me skulpturat simetrike e nën tingujt e Vivaldit. Me një muzikalitet të brendshëm klasik, plot simbole të fshehura, figura të larmishme letrare e një nivel krijmtarie mahnitës.
Nuk ka përshkrime peisazhesh më mahnitëse; as përpjekje më të bukura për të treguar devotshmërinë ndaj Krijuesit në çdo kohë; e as miklim më të ëmbël seç i bën Ungaretti dashurisë.
Pse duhet lexuar "Ndjenja e Kohës"?
Së pari, ky libër duhet lexuar për t'u njohur më një poet të madh, i cili nuk e kursen shpirtin të derdhur si ujëvara në vargje.
Së dyti, ky libër është një formë dorëshkrimi emocionionesh, i cili prek çdo etapë të jetës. Të bën të reflektosh për çka ka ndodhur e nga të rinisësh.
Së treti, gjuha poetike në këtë libër është aq e pasur, e gjallë, e thellë dhe e këndshme sa menjëherë të ngjit edhe ty doza poetike.
Në përfundim dua patjetër të përmend përkthyesen e librit, Aida Baro qendistarja e fijeve të arit në këtë libër. Eleganca e puna e madhe e Aidës ndihet në çdo varg e nuk di të them sa më gëzon një përkthim prej të cilit nuk kam asgjë për t'u ankuar. Madje ndihem si e zënë në faj duke e quajtur përkthim. Aida duket sikur e bëri Ungarettin të shkruaj shqip e jo të ketë nevojë për përkthim.
Ju ftoj në leximin e "Ndjenja e kohës" shkruar nga Giuseppe Ungaretti.
Lexohemi shpejt,
©RE
*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores.
Comments
Post a Comment