Një tufë rrezesh nëpër RE ⛅

Teksa mendoja si t’i rikthehesha fletës së bardhë të hapësirës sime të ngrohtë, pas një mungesë të gjatë e qindra justifikimesh se nuk ishte ende koha të rinisja artikujt e mi të perjavshem plot e përplot me libra, vendosa t’i hedh nje sy atyre të sugjeruar, që janë mbeshtjellë në krahët e “Një tufë rrezesh nëpër RE”. Mes dhjetra titujsh, vura re se mungonte njëri për të cilin kam folur jashtëzakonisht shumë dhe e kam lexuar dy- tri mot të shkuar. Nuk do kishte kthim më të mirë përveçse me “Gurët e vetmisë”, ndër librat më magjepsës së letërsisë bashkëkohore shqipe. Qysh në fjalitë e para, mbaj mend se ky libër me veshi me një mantel të mrekullueshëm kujtimesh prej energjisë së bukur toske që percjell, gjuhës arkaike të kulluar, pastërtisë së traditave e zakoneve e një humori të hollë e delikat. Diku këtu e diku aty më kujtoheshin fjalë, të cilat tingëllonin shpesh në veshin tim përgjatë rritjes sime në një familje prej toskerisë së poshtme, ndaj mos më gjykoni nëse dalloni në kët