Hajdutet e festave

Sonte, gjumi u arratis. Iku fluturimthi diku pas Henes, teksa me tregoje listen e deshirave per fundvit.

Shkelqimi i mijera dritave vezulluese te cdo vitrine qe te therret per me shume kerkesa materiale dhe te gjitha ulerimat publicitare e vjedhin shpirtin e vertete te festave.

Pema madheshtore, e gjelbert me mijera çingla rrezellitese e me lodrat argetuese e bejne cdo te rritur, te qaj si femije per dhurata, ashtu sic po ben dhe ti. Pra, shtepia jote nuk eshte mjaftueshem e madhe sa ke enderruar gjithnje, makina jote po vjetersohet e fundja ti meritonke nje llogari te praruar nga ari ne banke?!

Diç cinike me kalon ne mendje, valle fajtori je ti dhe shpirti yt i ngrire njesoj si floket e pare te debores qe presim me padurim te leshohen mbi ne, apo fajtore jane festat qe harrojne te bertasin me te madhe se jane krijuar si simbol dashurie, paqeje dhe harmonie?!
Jo, nuk mundet te jete fajtor asnje nga Babagjyshet kercimtare qe na pershendet me dore kudo ku shkojme, as kenget e gezueshme nuk kane faj.

Ne jemi erresira dhe materializmi qe na ka veshur syte si me mjegull, na trazon mendimet edhe ne prehje e ne degjojme ne vesh zerin e eger tonin teksa kerkon me shume shtepi luksoze, me shume pushime marramendese e me shume makina me pretekstin se jemi lodhur shume duke punuar,e ne vendin e te cilave do duhet te luteshim per me shume dashuri e me kaq te lumturoheshim. Keta jemi bere ne? Po ti, a po e njeh me veten?

Jo, mos me keqkupto, une nuk po lodhem duke degjuar zerin tend tingellues e metalik teksa kerkon e nuk gjen, por une ndihem e bezdisur. Ndihem e lenduar prej botes, prej teje, prej vetes sepse nuk dime te vleresojme e as te falenderojme perpara se te kerkojme. Ne nuk dime te ndajme me ata qe nuk zoterojne aspak nje shtepi, qe as nuk u shkon mendja per nje makine e qe nuk kane shkuar kurre ne jeten e tyre me pushime. Ne jemi shpirtngushte, ne vjedhim festat, po ti deshiron ende te sillesh si Grinch?

©RE

Comments

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e ci...

Lexo më shumë

Rrugëtimi për një vit magjik

Javët e para të vitit hasemi më një trysni të vazhdueshme në rrjete sociale, ku çdokush nis të shpalosë eksperiencat e tij të suksesit lidhur me menaxhimin e kohës e jetës. Nga të gjitha anët vërshojnë reklama fletoresh, axhendash, blloqesh e kushdo mundohet të tregojë sesi të marrësh më të mirën e vitit tënd të ri. Gjithnjë më kanë pëlqyer nisjet nga e para, ku duket se me një valixhe plot ëndrra planifikon rrugëtimin tënd për vitin që të pret, por nganjëherë i gjithë ky kujdes për të matur sekondin e minutin e çdo dite, të bën të harrosh të jetosh. Me siguri, pjesa më e madhe e atyre që po lexojnë këto rreshta përballet çdo ditë me një ditë të ngarkuar në punë; të papritura frustruese sapo dalin nga shtëpia; përgjegjësi familjare; presioni për të dhënë maksimumin në çdo gjë që bëjnë etj. Nganjëherë të gjitha këto objektiva me të cilat mbushim jetën tonë të përditshme, vetëm sa na pengojmë të marrim vertëtë më të mirën e produktivitetit tonë. Kështu, lehtësisht e pa këshilla ...

Lexo më shumë

Katër shkrimtarët që behen pjesë e bibliotekës sime me çdo botim

Librat janë si miqtë që nuk të braktisin as kur je gati të arratisesh prej gjithë botës. Nëpërmjet një magjie pak të shpjeguar ato ndërhyjnë në gjak e deje për të të mbushur me energjinë e pashterrshme të miliona jetëve të tjera. Unë jam e mendimit se shpenzimet në blerjen e librave nuk janë kurrë të shkuara dëm, pavarësisht se çfarë parapëlqen secili lexues. Gjithashtu, jam skeptike për të përcaktuar “libra të mirë” e “libra të këqinj”, siç rëndomtë dëgjojmë këtu-atje të flitet. Megjithatë, pavarësisht se librat para se t’i mbështjell me ngrohtësinë e bibliotekës sime i studioj me kujdes prej pasionit tim fanatik, sot dua të ndaj me ju disa shkrimtarë, librat e të cilëve i blej pa u menduar dy herë. Në gjuhën e libërdashësve (mos u habit, ne kemi gjuhën tonë), termi i autorëve që i blen në çdo botim të ri të tyre konsiderohet “ shkrimtarët auto- të blerë”. Në këtë listë vendosa të përfshij dy autor shqiptare e dy të letrave botërore, të gjithë klasik të g...

Lexo më shumë

Një tufë rrezesh nëpër RE ⛅

Search This Blog