Skip to main content

Pas dyerve te mbyllura...







''E  verteta te shkund, por nuk te shkaterron!'', -keshtu e nise biseden me mua sot, teksa erdha vrapimthi e as me pyete nese ndihesha mire , nese dita qe kisha kaluar kishte qene nje makth a nje zakonshmeri. Asnje pershendetje dhe mu duke arrogant. As une nuk denjova te pyesja nese ishe mire a keq, sepse e di qe une jam ditari yt, vendi ku ti shfryhesh, shpatulla ku ti qan, dora qe te ngre kur rrezohesh, zeri qe te pershperit se ti do tja dalesh.

Nje perplasje e rastesishme e deres, te cilen era e ftohte e solli si ndeshkim per ty, te beri te shkundeshe, u shkunde njesoj sikur kjo dere te ishte e verteta. Pashe ankth ne syte e tu, disi re ne mendime dhe besova se  mbase po flisje kuturu per ngjyren gri.

''Ngjyra gri me krijon nje mori pershtjellimesh,''- me the, e une nuk te nderpreva por prisja te mesoja per ndjesite e tua, te cilat nuk lodhem kurre se degjuari.
Dyerte ne shtepine tende te femijerise paskeshin qene ngjyre gri, e ti nuk i pelqeje aspak. Me kutine e pare te ngjyrave te drunjta, qe gjyshja e embel te kish dhuruar kur ishe ende pa shkuar ne kopesht, paske zhgarravitur cdo cep dere dhe kishe vizatuar vetem Diej. Nje diell te kuq, nje diell jeshil, nje diell bojeqielli e nje diell lejla, por asnje diell te verdhe o portokalli. Arsyen nuk mundesh ta shpjegosh as sot, por the se ti e ndjeje se dielli i vertete, ai i arti lart ne qiell, nuk i sillte femijerise tende mjaftueshem ngrohtesi, prandaj nise te provosh se mos valle ishte faji i ngjyrave.

Perplasjet e dyereve gri te piset, te shfaqen dhe sot si kujtime te largeta, por te dhimbshme. Nje kristal i thyer ne kuzhine, nje cjerrje zeri burreror, e nje e qare therrese e cila humbiste nga degjimi yt pas nje dere te mbyllur me force. Kjo ndodhte cdo dite, e ti pas cdo dere te mbyllur shihje diej shumengjyresh. Te gjithe  vogelushet gjejne nje femijeri te gatshme, plot dashuri, lodra e perkujdesje. Ti gjete vetem nje vegjeli e te tjerat ia fale  vetes.

Gjumi nuk te merrte kurre me nje ledhatim neper floket e bukur te verdhe, as me nje puthje te embel nder faqe e aq me pak me nje ze te dashur teksa bente lloj-lloj lekundjesh per te argetuar ty me nje perralle. Ti te gjitha keto i krijoje vete, sepse nje femije i zgjuar, i cili nuk gjen asgje vec te vertetes, shkundet edhe rritet i forte si nje lis.

Per te milionten here ne jeten time, teksa humba thelle ne syte e tu te medhenj, plot shkelqim, shprehes  me ngjyren e erret te geshtenjeve te pjekura, u kujtova se jam nje njeri me fat qe degjoj cdo dite e cdo nate, te vertetat tundese te dikujt qe pa te verteten do te vdiste pa ajer...

©RE
Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis
Post a Comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *