Skip to main content

’Lëkura e qenit’’, si këmbana që thërret për të shkuarën dhe dashurinë



Në Klubin e Librit #rrembelibrin, gjatë muajit Mars lexuam së bashku një nga librat më të bukur të një autori brilant të letrave shqipe, Fatos Kongoli me romanin ‘’Lëkura e qenit’’. Ky roman është një shëmbëlltyrë e pastër e përjetimeve dhe ndryshimeve që pëson ndërgjegja njerëzore mes dy sistemeve politike.

Kongoli paraqet reflektimet si në pasqyrë të tranzicionit emocional të individit dhe shtrëmbërimeve të vyrtyteve të tij prej veseve njerëzore, shoqerisë, egos , ambicies dhe opinionit.
Thelbi i këtij romani është rëndësia e dëgjushmërisë me vëmendje të zërit të nënvetëdijes,zëri i cili të qorton herë me të drejtë dhe herë jo dhe zëri që të inkurajon e të jep zemër. Ky është zëri i së vërtetës, zëri që kumbon kujtimet dhe rikthen përjetimet. Ky është zëri që thërret në mendje dhe zemër për dashuritë e shkuara, për fëmijërinë e ëmbël dhe gabimet e cdo faze të jetës.

Romani i Kongolit bazohet thellësisht në retrospektiv dhe duket se përforcon dhe një herë mendimin se vegjëlia është faza më e rëndësishme e jetës dhe periudha e ndërtimit të vyrtyteve më thelbësore të individit të cilat do ta shoqërojnë gjatë gjithë këtij udhëtimi të gjatë.
Ky është një roman i sinqertë dhe vërtetësia e tij lexohet në cdo fjalë, teksa gjen veten dhe jeton mes ngjarjesh të panjohura, por ngjarje që të krijojnë idenë se ke dëgjuar për to dhe i ke përjetuar pak nga pak. Ngjarjet  rrotullohen rreth Krist Tarapit, emri i të cilit i krijonte keqkuptime në cdo situatë. Libri nis me një përkujtimore të fëmijërisë së tij, të ëndrrave dhe dëshirave të cilat e ndoqën deri në moshën më të vonë. Vitet e tjera të jetës ishin më të gjalla dhe të larmishme, të bukura, të mbushura me përpjekje por të finalizuara me dashuri, dashuritë prej të cilave nuk hoqi dot dorë.

Një nga rastësitë më të bukura të librit të ndërtuar me kast nga autori është ndërtimi i jetës së tij emocionale dhe dashurore me tre breza të ndryshëm grash, të cila me njera-tjetrën kishin marrëdhenie të ngushta familjare. Këto tre gjurmë dashurish në jetën e tij e bënin jetën e tij të pazgjidhshme nga Liza, Dolora dhe Lori.

Gjithashtu, një aspekt për t’u përmendur  pas leximit të këtij romani është historia mbërthyese për lexuesin dhe mënyra mjeshtërore e të shkruarit nga Fatos Kongoli, i cili e kthen këtë roman në një kujtesë historike, emocionale dhe shpirtërore. Ky roman përvecse një histori për të mos u humbur është një mënyrë e mirë për të njohur një aspekt tjetër të viteve kur në Shqiperi sundonte Hadi.
#rrembelibrin ‘’Lëkura e qenit’’ nga Fatos Kongoli.

Lexohemi javën e ardhshme,

©RE

Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis
Post a Comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *