Skip to main content

Njeri...




Ecja nëpër rërën e bardhë, të pastër, të pashkelur dhe të lëmuar dhe në mendje më vijnin ditët kur të pandarë shëtisnim duarmbërthyer së bashku. Dallgët e lehta të detit, shkumonin nën këmbët e mi dhe ngaterroheshin me rërën, e rrëmbenin  me forcë dhe dashuri, për ta risjell disa sekonda më pas dhe për ta lënë sërisht të lirë.

Edhe unë ndihesha si rëra, herë e lirë dhe e herë e pushtuar; herë e shkujdesur nëpër ecejaket e jetës time dhe herë e gjunjëzuar mes kujtimesh; herë e bezdisur nga përvelimi I diellit mbi lëkurën time dhe herë e përkëdhelur prej rrezeve, dritës dhe ngrohtësisë së tij. Kështu ecja, ecja si në fluturim, sikur dëshiroja t’i ndaloja mendimet e mia dhe për disa minuta të isha një njeri pa të shkuar e pa të ardhme, pa dëshira e pa pengje, pa lot e pa gëzime. Doja të isha një njeri i zbrasur nga të gjitha përjetimet, doja të isha disa kilogram mishi e eshtrash dhe vetëm aq.

Doja të kthehesha në një det pa brigje, në një pafundësi bluje, ku endesha vetëm unë dhe ku gjithcka trazuese të ishte zhdukur si me magji. Kjo ndjesi zgjati për fare pak, sepse fytyra jote u shfaq në qiellin e pastër, nga ku merrte zemër ylli i asaj dite. Sytë e tu vezullonin si kurrë më parë, sikur donin të më thonin se nga vështrimi  i tyre nuk do shpëtoja dot kurrë. Flokët shkërmoqeshin me retë e pambukta dhe hijezoheshin prej rrezeve të diellit e unë e shushatur u dorëzova edhe një tjetër herë.

U riktheva në kujtime, u luta për ëndrrat e mia, nisa të ndjeja përsëri dhe harrova të isha vetëm një thes me kocka e me lekurë. Une u rimishërova në njeri, u ngjiza përsëri prej dashurisë, u kujtova se dhimbja mbante gjallë shpresën brenda meje dhe rifillova të përkedhelesha nga flladi i ëmbël, i cili më parfumoste cdo milimeter lëkurë me aromë deti, kripe dhe dëshirash.

©RE


Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e ci...
1 comment
Lexo më shumë

Rrugëtimi për një vit magjik

Javët e para të vitit hasemi më një trysni të vazhdueshme në rrjete sociale, ku çdokush nis të shpalosë eksperiencat e tij të suksesit lidhur me menaxhimin e kohës e jetës. Nga të gjitha anët vërshojnë reklama fletoresh, axhendash, blloqesh e kushdo mundohet të tregojë sesi të  marrësh më të mirën e vitit tënd të ri. Gjithnjë më kanë pëlqyer nisjet nga e para, ku duket se me një valixhe plot ëndrra planifikon rrugëtimin tënd për vitin që të pret, por nganjëherë i gjithë ky kujdes për të matur sekondin e minutin e çdo dite, të bën të harrosh të jetosh. Me siguri, pjesa më e madhe e atyre që po lexojnë këto rreshta përballet çdo ditë me një ditë të ngarkuar në punë; të papritura frustruese sapo dalin nga shtëpia; përgjegjësi familjare; presioni për të dhënë maksimumin në çdo gjë që bëjnë etj. Nganjëherë të gjitha këto objektiva me të cilat mbushim jetën tonë të përditshme, vetëm sa na pengojmë të marrim vertëtë më të mirën e produktivitetit tonë. Kështu, lehtësisht e pa këshilla ...
3 comments
Lexo më shumë

Katër shkrimtarët që behen pjesë e bibliotekës sime me çdo botim

Librat janë si miqtë që nuk të braktisin as kur je gati të arratisesh prej gjithë botës. Nëpërmjet një magjie pak të shpjeguar ato ndërhyjnë në gjak e deje për të të mbushur me energjinë e pashterrshme të miliona jetëve të tjera. Unë jam e mendimit se shpenzimet në blerjen e librave nuk janë kurrë të shkuara dëm, pavarësisht se çfarë parapëlqen secili lexues. Gjithashtu, jam skeptike për të përcaktuar “libra të mirë” e “libra të këqinj”, siç rëndomtë dëgjojmë këtu-atje të flitet. Megjithatë, pavarësisht se librat para se t’i mbështjell me ngrohtësinë e bibliotekës sime i studioj me kujdes prej pasionit tim fanatik, sot dua të ndaj me ju disa shkrimtarë, librat e të cilëve i blej pa u menduar dy herë. Në gjuhën e libërdashësve (mos u habit, ne kemi gjuhën tonë), termi i autorëve që i blen në çdo botim të ri të tyre konsiderohet “ shkrimtarët auto- të blerë”.   Në këtë listë vendosa të përfshij dy autor shqiptare e dy të letrave botërore, të gjithë klasik të g...
1 comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *