Skip to main content

Nga kati i tretë





Nxitimthi ngjita shkallët e katit përdhes, sikur dic më ndiqte nga pas. Më dukej se ngutja më ndihmonte me ankthin dhe mjegulla e mendimeve do shpërbëhej me kohën. Prita të ngjitem në katengjitësin,i cili bënte zhurma të cuditshme,që ma shtonin nervozizmin dhe ishte tërësisht i celiktë, i mbërthyer prej ngjyrës gri të pandreqshme dhe me një xham të akulltë në mes.

Sapo mbërriti,hapa derën me një lëvizje mekanike, hyra brenda dhe pa u menduar gjatë shtypa katin e tretë. Asgjë s’më lidhte me katin e tretë të asaj ndërtesë të braktisur,ku dikur gjeja gjithcka e sot vetëm rrënjoja, gërmadhë dhe lëndim. Treshi ishte një numër kuptimplotë, mbase prandaj e urdhërova ashensorin të më conte në atë  kat. Treshi është numri magjik që zgjidhte gjithë veprën e Dante Aligerit, treshi është numri hyjnorë, e shkuara e lavdishme që më mban gjallë, e tashmja që nuk më lë të jetoj dhe e ardhmja  për të cilën s’di asgjë bejnë tre. Treshi është numri magjik, por për ne ishte numri shkatërrues.

Katengjitësi m’u bind dhe më la pikërisht në katin e tretë, mes rrëmujës dhe papastërtive ende, më zuri syri një shtrat të shprishur, perden e tyltë e të bardhë, që era e kishte nxjerr jashtë dritares së hapur dhe një shishe të hapur verë e të papërfunduar.
Këmbet vetë më larguan shpejt nga aty edhe pse mendja endej mes treshit. Një i tretë u kthye në apokalips, i treti shkatërrimtari.

Thirra sërisht ashensorin dhe hyra në të për t’u ngjitur më lart. Kërkoja në faqen e numrave trembëdhjetën, por nuk e gjeja dot as pas dymbëdhjetës  dhe as para katërmbëdhjetës. Kërkova në të gjithë numrat me rradhe,se mbase mund të kishte pasur një gabim me trembëdhjetën,por ajo nuk ishte aty. Mbase unë isha e vetmja që e kerkoja me kaq ngulm. Unë nuk kembengulja për të,por zemra ulëriste. Ajo kërkonte trembëdhjetën të cilën të gjithë i shmangeshin nga frika se mos hasnin të papritura të pakëndshme, por trembëdhjeta ime ishte mbresëlënëse. Me trembëdjetën në mendje zbrita sërisht te zero dhe mallkimet cjerrëse s’më largoheshin nga buzët. 

Unë po mbaja premtimet që më bëre ti!

©RE
Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e ci...
1 comment
Lexo më shumë

Rrugëtimi për një vit magjik

Javët e para të vitit hasemi më një trysni të vazhdueshme në rrjete sociale, ku çdokush nis të shpalosë eksperiencat e tij të suksesit lidhur me menaxhimin e kohës e jetës. Nga të gjitha anët vërshojnë reklama fletoresh, axhendash, blloqesh e kushdo mundohet të tregojë sesi të  marrësh më të mirën e vitit tënd të ri. Gjithnjë më kanë pëlqyer nisjet nga e para, ku duket se me një valixhe plot ëndrra planifikon rrugëtimin tënd për vitin që të pret, por nganjëherë i gjithë ky kujdes për të matur sekondin e minutin e çdo dite, të bën të harrosh të jetosh. Me siguri, pjesa më e madhe e atyre që po lexojnë këto rreshta përballet çdo ditë me një ditë të ngarkuar në punë; të papritura frustruese sapo dalin nga shtëpia; përgjegjësi familjare; presioni për të dhënë maksimumin në çdo gjë që bëjnë etj. Nganjëherë të gjitha këto objektiva me të cilat mbushim jetën tonë të përditshme, vetëm sa na pengojmë të marrim vertëtë më të mirën e produktivitetit tonë. Kështu, lehtësisht e pa këshilla ...
3 comments
Lexo më shumë

Katër shkrimtarët që behen pjesë e bibliotekës sime me çdo botim

Librat janë si miqtë që nuk të braktisin as kur je gati të arratisesh prej gjithë botës. Nëpërmjet një magjie pak të shpjeguar ato ndërhyjnë në gjak e deje për të të mbushur me energjinë e pashterrshme të miliona jetëve të tjera. Unë jam e mendimit se shpenzimet në blerjen e librave nuk janë kurrë të shkuara dëm, pavarësisht se çfarë parapëlqen secili lexues. Gjithashtu, jam skeptike për të përcaktuar “libra të mirë” e “libra të këqinj”, siç rëndomtë dëgjojmë këtu-atje të flitet. Megjithatë, pavarësisht se librat para se t’i mbështjell me ngrohtësinë e bibliotekës sime i studioj me kujdes prej pasionit tim fanatik, sot dua të ndaj me ju disa shkrimtarë, librat e të cilëve i blej pa u menduar dy herë. Në gjuhën e libërdashësve (mos u habit, ne kemi gjuhën tonë), termi i autorëve që i blen në çdo botim të ri të tyre konsiderohet “ shkrimtarët auto- të blerë”.   Në këtë listë vendosa të përfshij dy autor shqiptare e dy të letrave botërore, të gjithë klasik të g...
1 comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *