Skip to main content

Së pari, TI


''Shumë vezullim, pak tharm jete, mendje, kohe të investuar në lexime, kaplim dijesh e diturie.''

Në këtë gëzim pranveror, ku natyra rrotullohet rreth këngës së zogjve, gumëzhimave të fluturakëve dhe lulëzimit të ngjyrave, dua të shkruaj  për ty.

Përditshmëria të krijon plot pasiguri, të cilat nuk di nga t'i përplasësh dhe si t'i përballosh. Ne zgjohemi e ngrysemi mes imazheve të përsosura, fytyrave mrekullisht simetrike, grave të bukura, fustaneve rrëzëllitës, bukurive luksoze e shumë pak shpirti. Kënaqësia e një shëtitje nëpër rrugët e zbrasura netëve të vona, me flokë të shkujdesur e veshje të rehatshme duket se është vanitur, prej heroinave të bukurisë, prej pushtimeve fatale të mendjes se e bukur je vetëm me trukun që na bën të ngjashëm e pa asnjë vecanti, edhe pse mund të konsiderohet ''difektoze''.

Ti je e bukur, edhe me fytyrën pa asnjë grimcë kremi mbulues apo pa qerpikët e shtuar. Ti je e bukur prej shkëlqimit të syve dhe piklave të vogla ngjyrë kafe, ku dielli ka lënë gjurmën e tij.

Ti je e mrekullueshme, me thinjat në flokët e tu, të cilat shkëlqejnë si në përralla sa herë rrezet e diellit zgjedhin të ndricojnë me qëllim madhështinë tende, aureolën e gruas dhe dashurisë.

Ti je fisnike, me rrudhat e vockla të formuara anës buzëve, prej buzëqeshjeve të shumta, me të tjerat rrudha të formuara mbi ballë, prej habisë që shfaq si me naivitetin e një fëmijë, dhe me ato të tjerat mes vetullave, të krijuara sa herë ngrysesh e dicka të shqeteson.

Ti je e adhurueshme, me ca kilogram më tepër  e me ca lexime më shumë. Ti bëhesh e bukur, me një mendje të hapur, me deshirën për t’u dritëruar.

Harroje përsosmërinë, gëzoju gjërave të vogla në jetë, që sjellin gëzimet më të mëdha dhe zgjidh gjithmonë veten, mes gjithë bukurive Të tjera të botës.

©RE
Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis
Post a Comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *