‘’Nuk duhet të fle’’, drama e humbjes së kujtimeve

''Për një cast, parafytyro të harrosh të shkuarën tënde, të humbasësh cdo ngjarje e cdo kujtim, të rrethohesh mes të panjohurish dhe gjumi të të rrëmbejë cdo natë kujtesën e ditës së shkuar.''

Pasuria më e madhe në jetë janë kujtimet dhe t'i humbasësh ato në formën e harresës duket rrënqethëse. Kjo është drama me të cilën jetojnë pacientët e diagnostikuar me sëmundjen e frikshme të amnezisë, e cila i vjedh cdo natë kujtesën dhe zgjohen në mëngjes sikur ajo të ishte dita e parë e jetës së tyre. Romani ''Nuk duhet të fle'' shkruar nga autori S.J. Watson është një libër tronditës, dhe përfshirës, i cili të mban mbërthyer deri në faqen e fundit. Magjia e librit është se të përpin brenda historisë së tij dhe lexuesi duket sikur humb kujtesën bashkë me Kristinën, harron përmbajtjen e faqeve të mëparshme të librit dhe shfaq ndjenjën e empatisë deri në fund të romanit.

Drama e Kristinës nisi nga dhoma e një hoteli apo nga një sulm në trafik, apo gjithcka gjendej në mendjen e saj?! Pyetjet sapo marrin pergjigje duket se ndërlikohen edhe më shumë dhe të lënë të kuptosh se turbuillimet dhe crregullimet e kujtesës krijojnë një ngatërresë të madhe. Kristiana zgjohej cdo mëngjes me një të panjohur edhe pse një natë më parë bindej se ai mbase ishte bashkëshorti i saj, ose ish i dashuri, ose dreqi e di se kush.

Libri merr një rrjedh tjetër kur Kristiana vendos të ndjeki këshillën e mjekut të saj dhe të shkruaj cdo detaj të aktiviteteve dhe mendimeve të cilat i vijnë në mendje gjatë ditës në fletët e një ditari. Ditari mbahet i fshehtë në një kuti të harruar këpucësh dhe duket se pikërisht prej këtij blloku kujtimesh prej monotonisë së saj, ajo rindërton kujtsën e humbur.

Një mike e dyshimtë, nje bashkeshort i cuditshëm dhe ditari, i cili kthehet në celsin zbërthyes të kësaj historie mbresëlënëse.

Ju ftoj në leximin e një libri të pazakontë si ‘’Nuk duhet të fle’’.

©RE

Comments

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari, Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Lexo më shumë

Një tufë rrezesh nëpër RE ⛅

Search This Blog