Kthehu edhe një herë femijë nëpërmjet ‘’Princi i Vogël’’

Sapo kaluam Ditën e 1 Qershorit, festën e vogëlushëve dhe atyre që ende ruajnë të voglin brenda vetes. Propozimi i librit për këtë fundjavë nuk mund të ishte kurrgjë tjetër vecse një libri që të kujton castet, të cilat mbartin tharmin e jetës, nga sytë e një fëmije.

''Princi i Vogël'' është shkruar nga autori francez Saint-Exupéry. Ky libër renditet i treti në botë, përsa i përket shitjeve dhe në këtë rast nuk flasim për shifra, por për vlera të jashtëzakonshme njerëzore, të cilat përcillen nga ''Princi i Vogël'' e burojnë nga pafajësia e fëmijëve.

Historia e një djaloshi 6-vjecar, i cili adhuronte pikturën dhe vizatimin, por ishte lodhur nga opinionet e të rriturve mbi pikturat e tij. Pasi vitet kaluan, rrjedha e jetës e beri aviator dhe avioni i tij u rrezua në shkretëtirën e Saharasë.

Në mes të askundit, krejt rastësisht ai njihet me Princin e vogël dhe planetin e tij/asteroidin në të cilin jetonte. Princi i flet për aventurat e tij dhe i kujton se një pjesë prej fëmije, ëndërrimtari dhe i ndjeshëm kishte mbetur në të edhe pse vitet ishin rrokullisur.

Ky libër trumpeton dashurinë në cdo rresht dhe alegoria, e cila është figura letrare e përdorur pamasë në të, percjell mesazhe të medha. Djaloshi e braktisi rehatinë e planetit në të cilin mbretëronte i lumtur, për t’u nisur në zbulim të universit. Gjatë këtij rrugëtimi aventuresk arriti të zbulojë sjelljet e të rriturve, u njoh me botën e tyre, por nuk u bë pjesë e saj.

‘’Princi i Vogël’’ është një kthim në botën e ëndrrave, atje ku gjithcka mban aromë sheqeri dhe atje ku lodrohet. Secili nga ne e mban fshehur fëmijën brenda zemrës, i mungon naiviteti, ciltërsia, dashuria e sinqertë dhe mosekzistenca e frikës.

Ju fton në lexim e rilexim Për t’u kthyer edhe disa caste të vegjël e të lumtur si Princi i Saint-Exupery.

Lexohemi javën e ardhshme,

©RE

Comments

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari, Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Lexo më shumë

Një tufë rrezesh nëpër RE ⛅

Search This Blog