Xha Gorioi dhe drama që nuk vdiq kurrë

Hapësira e sotme në "Një tufë rrezesh nëpër RE" do i kushtohet një libri, i cili i përket ajkës së klasikëve, nga Balzak,i cili i solli botës frymën realiste në letërsi.

Romani "Xha Gorioi" është pjesë e "Komedia Njerëzore", e cila solli në vemendje në mënyrën më artistike dhe realiste njëkohësisht problematika të thella njerëzore,të cilat prekin shumë a pak jetët e të gjithëve.

Në qendër të ngjarjeve është Xha Gorioi, një i moshuar fisnik, të cilin jeta e kishte përplasur me shumë dallgë e sfida. Ai ishte babai i dy bijave dhe jeta e kishte detyruar t'i rriste i vetëm, për shkak të fatkeqësisë që mori nënën e tyre. Dashuria e tij për dy vajzat arrinte deri në dobësi. Xha Gorioi vetëflijohej për to,i përkëdhelte,i plotësonte cdo ënderr, dëshirë e tekë dhe ishte kujdesur që të bëheshin pjesë e shtresës artistokrate, që mos të vuanin e të kalonin një jetë pa kokëcarje, mes luksit dhe vanitetit.

Xha Gorioi jetonte i braktisur në pensionin Voker dhe kalonte ditët e fundit të jetës pa dashurinë, vëmendjen dhe respketin e të bijave. Kursimet e tij po firasnin e nga një dhomë e bukur,me të gjitha komoditetet, ai zbriti në një dhomë mjerane ku e vetmja gjë ishte shtrati i vdekjes së tij.

I vetmi, i cili iu gjend afër në castet e fundit të jetës ishte një student, i njohuri i të bijës dhe vetëm në ato momente Xha Gorioi ndali së justifikuari vajzat e tij. Përshpëriti me zërin që i dridhej dhe zemra ishte lodhur nga vuajtjet se të bijat ishin zemërgur, ato se kishin dashur kurrë dhe fajtor për këtë ishte vetë ai.

Në përfundim,mund të them se fatkeqësisht kjo temë është aktuale në perditshmërinë tonë. Braktisja e prindërve dhe shkatërrimi i familjes është një nga plagët e shoqërisë. Shtëpitë e të moshuarve janë të tejmbushura dhe ajo që i mungon është një fjalë e ngrohtë dhe pak dashuri.

Ju ftoj jo vetëm në leximin e kësaj kryevepre botërore, por gjithashtu në ndërgjegjësimin mbi këtë cështje. Kthejini sytë dhe zemrat nga gjyshërit, të cilët dhurojnë vetëm bekime dhe urata dhe mos harroni mbase kur të pendoheni për lëndimet që i keni shkaktuar, lotët apo fjalët e pavenda mund të jetë shumë vonë.

©RE

Comments

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e ci...

Lexo më shumë

Rrugëtimi për një vit magjik

Javët e para të vitit hasemi më një trysni të vazhdueshme në rrjete sociale, ku çdokush nis të shpalosë eksperiencat e tij të suksesit lidhur me menaxhimin e kohës e jetës. Nga të gjitha anët vërshojnë reklama fletoresh, axhendash, blloqesh e kushdo mundohet të tregojë sesi të marrësh më të mirën e vitit tënd të ri. Gjithnjë më kanë pëlqyer nisjet nga e para, ku duket se me një valixhe plot ëndrra planifikon rrugëtimin tënd për vitin që të pret, por nganjëherë i gjithë ky kujdes për të matur sekondin e minutin e çdo dite, të bën të harrosh të jetosh. Me siguri, pjesa më e madhe e atyre që po lexojnë këto rreshta përballet çdo ditë me një ditë të ngarkuar në punë; të papritura frustruese sapo dalin nga shtëpia; përgjegjësi familjare; presioni për të dhënë maksimumin në çdo gjë që bëjnë etj. Nganjëherë të gjitha këto objektiva me të cilat mbushim jetën tonë të përditshme, vetëm sa na pengojmë të marrim vertëtë më të mirën e produktivitetit tonë. Kështu, lehtësisht e pa këshilla ...

Lexo më shumë

Katër shkrimtarët që behen pjesë e bibliotekës sime me çdo botim

Librat janë si miqtë që nuk të braktisin as kur je gati të arratisesh prej gjithë botës. Nëpërmjet një magjie pak të shpjeguar ato ndërhyjnë në gjak e deje për të të mbushur me energjinë e pashterrshme të miliona jetëve të tjera. Unë jam e mendimit se shpenzimet në blerjen e librave nuk janë kurrë të shkuara dëm, pavarësisht se çfarë parapëlqen secili lexues. Gjithashtu, jam skeptike për të përcaktuar “libra të mirë” e “libra të këqinj”, siç rëndomtë dëgjojmë këtu-atje të flitet. Megjithatë, pavarësisht se librat para se t’i mbështjell me ngrohtësinë e bibliotekës sime i studioj me kujdes prej pasionit tim fanatik, sot dua të ndaj me ju disa shkrimtarë, librat e të cilëve i blej pa u menduar dy herë. Në gjuhën e libërdashësve (mos u habit, ne kemi gjuhën tonë), termi i autorëve që i blen në çdo botim të ri të tyre konsiderohet “ shkrimtarët auto- të blerë”. Në këtë listë vendosa të përfshij dy autor shqiptare e dy të letrave botërore, të gjithë klasik të g...

Lexo më shumë

Një tufë rrezesh nëpër RE ⛅

Search This Blog