Skip to main content

‘’Kthimi’’ i Albatros Rexhaj, rruga e kthimit te vetja



Ditët e javës fluturuan dhe casti i ritakimit tonë me sugjerimin e fundjavës për librin në ''Një tufë rrezesh nëpër RE'' mbërriti. Mes një jave të ngarkuar, oazi i prehjes pergjatë mbrëmjeve ishte libri më i ri i autorit të pazakontë Albatros Rexhaj, ''Kthimi''.
Ky libër është kthyer në kryefjalën e rrjeteve sociale,mediave, bisedave dhe diskutimeve dhe buja, e cila e shoqeroi ne Panairin e Librit në Prishtinë, ku edhe u prezantua për herë të parë, bëri që të shpallej si libri më i shitur.

Të flasësh për filozofinë urbane ,stilin dhe librat e Albatrosit nuk është e lehtë, megjithatë e vetmja fjalë që mund t’i përmbledhi të gjitha është ‘’rebel e pakorniza’’. Pikërisht, ky binom i pandashëm i autorit dhe krijimtarisë së tij është celesi i suksesit dhe fakti që njerëzit e ndjekin me kërshëri.
Libri ‘’Kthimi’’ konsiderohet nga autori si libri më personal i tij,por jo autobiografik. Ndërsa unë mendoj se tanimë lexuesi besnik i tij, e di se cfarë pret dhe në përgjithësi e ka mësuar filozofinë e tij, pra nuk merr nje frymëmarrje të panjohur më parë. Titulli është kuptimplotë, si kthimi nga largimi i tij që prej ''Zonja Z''; kthimi për pak kohë në jetën publike; kthimi i së vërtetës pa fshehje dhe zbukurime të panevojshme dhe kthimi i autorit të dashurisë.



Ky libër  përbëhet nga dy romane të titulluar ‘’Qyteti B’’ dhe ‘’Kthimi’’. Mënyra sesi autori ka gjetur rrugëdaljen për te shprehja e mendimeve të tij është vërtetë e vecantë. Gjithcka zhvillohet në një takim me lexuesit dhe pyetjet e tyre e përgjigjet e shkrimtarit bëjnë që të shënjojnë pika të vecanta të jetës së gjithsecilit. Temat janë kaq të prekshme dhe të vërteta, sa që dyshoj se lexuesi nuk e gjen veten teksa lexon librin. Ajo që më bën përshtypje është kundërshtia e herë pas herëshmë, në mendimet e shkrimtarit me të tjerët, por kjo më bën të mikpres vecantinë e tij dhe origjinalitetin. Ndërsa ‘’Qyteti B’’ nderthuret me disa krijime poetike jashtëzakonisht të vecanta dhe të bukura, ‘’Kthimi’’ mbyllet me një letër, të cilën duke ndjekur Albatrosin mund ta konsideroj si një nga ‘’letrat e lamtumirës’’, të cilat premtoi të shkruajë së shpejti.

Me librin ‘’Kthimi’’ vërtetova dhe një herë se të jesh i vërtetë dhe vetja, pa shumë përpjekje dhe kokëcarja për atë që do mendojnë të tjerët, të fal qetësi. Gjithashtu të endesh i lire, pa u kujdesur për interesin, dashuritë e rreme, shtirjen dhe hipokrizinë, në një botë të lidhur me zinxhirët e padijes dhe mendësisë së mbyllur, është një nga format që mund të të dhurojë grimca lumturie. Njëkohësisht, të lejosh veten të gabojë, të mos kontrollosh emocionet, të shprehësh dhimbjen, inatin, dashurinë, pavarësisht imazhit që do krijosh të të tjeret është një nga lehtësitë më të mëdha që mund t’i falësh vetes, për të jetuar në mos i lumtur, në paqe e ta pranosh veten pa shumë ndërlikime.

Në përfundim, mesazhet qe libri dhuron për temat universale, të cilat janë dhe më të rëndësishmet në jetët tona drejtojnë për te pranimi i vetes, pa komplekse, me të gjitha të metat dhe gabimet. Pikërisht mënyra e tij e të shkruarit parregulla, pa dashur të mbajë ekuilibra, pa dashur t’i pëlqejë askujt, pa gënjyer e pa u shtirur më bën ta lexoj e ta rilexoj e të mos harroj këshillën që më ka dhënë: ‘’ Përpara se të ulesh e të shkruash, mos e censuro kurrë veten e mos u shqetëso se cfarë do mendojnë të tjerët për ty, pasi të kenë lexuar krijimin tënd.’’

Ju ftoj në leximin e librit, i cili do ju bëjë të mendoni gjatë  e të cliroheni teksa do kujtoni cdo cast dhimbje dhe lumutrie bashkë me të.
#rrembelibrin ‘’Kthimi’’ shkruar nga Albatros Rexhaj.

Rilexohemi javën e ardhshme,

©RE

Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *