Skip to main content

‘’Parfumi’’, dehja e fundjavës



Fundjavat e verës kërkojnë freski dhe mënyra më e mirë për t'u shplodhur e për të rrëmbyer energjitë pozitive për rikthimin e së hënës në aktivitetet e përditshmërisë është nëpërmjet leximit.
Libri i kësaj fundjave është ''Parfumi '',  historia  e një vrasësi shkruar nga autori gjerman  Patrick Suskind.



Ky roman ndërtohet mbi një absurd. Zhan Baptist, foshnja, e cila lindi në mes të neverisë, ndotjes dhe papastërtisë iu desh të rritej i vetëm e të gjente rrugën e jetës së tij. Askush nuk kujdesej, nuk e donte e më keq akoma cdokush e përcmonte, pasi ai nuk zoteronte aromë njerëzore, si gjithë të tjerët.Përcmimi i të tjerëve e bën të rritej i izoluar, i vetmuar dhe fillikat, por Zoti i kishte dhënë një aftësi të jashtëzakonshme, të cilën herë pas here as ai vetë nuk ishte i vetëdijëshëm se i përkiste, nuhatjen ''e imët''.


Pikërisht aftësia e vecantë dhe talenti i tij e bënë të mbijetonte. Pasi u zbulua nga një parfumator italian dhe ai arriti të deshifrojë adhurimin e Zhan Baptistit për aromat, e shfrytëzoi deri në pikën e fundit, duke nxjerrë prej tij parfumet më të preferuara të gjithë Francës.



Ai arriti të dehte popullin me aromat e krijuara nga gjithfarë  kombinimi lulesh, frutash, myshqesh e drurësh, por ajo që kërkonte me këmbëngulje e që i mungonte parfumit të tij ishte aroma njerëzore.
Vecimi dhe izolimi e bën të mos mendonte për pasojat, por vetëm për qëllimin duke u kthyer kështu në një vrasës serial. Parisi u trondit nga vrasje të bujshme, të njëpasnjëshme të vajzave të bukura, të reja dhe më tragjik ishte fakti se të gjitha vrasjet tregonin se ishin kryer nga i njëjti kriminel,në të njëjtën mënyrë. Ai kërkonte nga vajzat me aromë të mrekullueshme flokët dhe cdo substancë trupore për t’i kthyer në një shishe të vogël me aromë mahnitëse.



Ky është libri që të mëson se askush nuk lind kriminel, por shoqëria, mungesa e përkushtimit, e dashurisë dhe e edukimit ndikojnë në krijimin e një përbindëshi të paskrupullt. Zhan Baptisti nuk kishte provuar kurrë ndjenjën e dashurisë dhe e vetmja herë kur kuptoi se cfarë është admirimi ishte në castet kur populli ishte magjepsur e shtangur në të njëjtën kohë nga aftësia e tij.
Në perfundim, mund të them se ky është një libër i jashtëzakonshëm, i shkruar mjeshtërisht e i përkthyer bukur, rrjedhshëm dhe këndshëm. Ky është një libër, i cili do t’ju mbajë zemrat peshë e njëkohësisht do ju nxis të reflektoni teksa argëtoheni me historinë e pazkontë.

Ju ftoj në leximin e ‘’Parfumi’’!

Rilexohemi javën e ardhshme,

©RE
Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis
Post a Comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *