Skip to main content

‘’Rruga në të cilën rrallë shkohet’’ miku, i cili nuk do ju braktisi në caste të vështira





Jeta është një udhëtim plot të papritura dhe mistere,të cilave nuk i japim dot shpjegim. Shumë nga shqetësimet e vogla të dites, të cilat na shkatërrojnë humorin e na falin luhatje të pashpjegueshme emocionale, brenda vetes nuk dimë as t'i japim shpegim.

Veprime të vogla ushtrojnë ndikim të madh e pikërisht për këtë arsye libra, të cilët të ndihmojnë të gjesh lumturinë dhe paqen shpirtërore, nëpërmjet këshillave të profesionistëve të vërtetë vlejnë gjithnjë të lexohen. I tillë është libri ''Rruga në të cilën rrallë shkohet'' shkruar nga psiko-analisti dhe autori i njohur amerikan Scott Peck. 

Ky libeër është përmbledhje e përshkrimit të disa faktorëve, të cilat e bëjnë një njeri të ndihet i përmbushur dhe i realizuar. Libri është shkruar bazuar në studimet e autorit me pacientet e tij dhe njëkohësisht prej provojes së tij personale.



Ky libër përbëhet nga tre pjesë kryesore. Pjesa e pare dhe më e rëndësishmja, që sipas autorit, pikërisht aty nis rruga drejt lumturisë dhe suksesit është disiplina. Disiplina lidhet pazgjidhshmërisht me balancën dhe ekuilibrimin e shëndetit psikologjik, fizik e shpirtëror. Disa nga format, të cilat ndihmojnë në kalitjen e disiplinës është një punë e palodhur me veten në aspektin e të mësuarit me përgjegjësi, detyra, afate, qëllime, pikësynime dhe të mesuarit me faktin se lumturia e kënaqesia mund të vonojnë, e madje nuk do të vijnë kurrë nga hici.

Pjesën e dyte, autori ia kushton ndjenjës më të rëndësishme që njeriu provon gjatë jetës së tij, dashurisë. Ai analizon dashurinë në forma të ndryshme, por ndalet gjatë në dashurinë romantike, duke theksuar se dashuria është një varësi dhe të dashururarit nuk është një ndjenjë, që lind nga hici, por nga nevoja jonë për të përjetuar ndjesitë, të cilat të fal dashuria. Gjithashtu sipas tij, dashuria, e cila në përbëerjen e saj ka vetëm ndjenjën është e destinuar të jetë shkatërruese dhe nëse elementë të tjerë thelbësorë ( si respekti)  i mungojnë kësaj marrëdhenie, gjithacka parashikohet të shkoj persëmbrapshti. Dashuria e vërtetë është një akt që ndërmerret me vetëdije të  plote, ku individi është i gatshëm të thyej muret mbrojtës, të cilat i ka ndërtuar rreth vetes për kushedi sa kohë, vetëm për të hyrë në bashkëveprim me dikë tjetër. Rrëzimi i këtyre barrierave është një formë e altruizmit, që shkrin kufijtë e egos, për të përfshirë edhe dikë tjetër, në rrethin e tij intim.



Në pjesën e fundit të librit, Peck flet për fenë, pikëpamjet dhe mendimet e tij mbi botën e religjionit, bazuar në eksperiencat e ndryshme me pacientët dhe për nocionin e mëshirës dhe ringritjes shpirtërore.

Ky është një nga librat që ka ndikuar në mënyrë të drejtperdrejt në jetën time. Gjithashtu mund të them se që nga hera e parë që e kam lexuar e kam rilexuar edhe dhjetra herë të tjera dhe cdo rradhë zbuloj mendime të fshehura, të cilat nuk i kisha vënë re më parë. Ky është një libër, i cili duke u lexuar ndërkohë që mban dhe shënime të ndihmon më shumë të përmirësohesh e të mësosh. Nga ana tjeter, lexohet lehtësisht dhe është i këndshëm. 

Në përfundim, mund të them se leximi i këtij libri ndikon në përmirësimin e vyrtyteve tona, na ndihmon të shembim pasiguritë dhe të gjejmë përgjigjet e pikëpyetjeve, të cilat ndërtojmë në mendjet tona. Ky është libri ideal, nëse doni t'i kushtoni më shumë kohë vetes dhe vetëplotesimit tuaj. 

Ju ftoj në leximin e një margaritari, i cili do ju shërojë shpirtin e do ju ndricojë mendjen!

#rrembelibrin ''Rruga në të cilën rrallë shkohet'' shkruar nga Scott Peck.


Rilexohemi të shtunën e ardhshme,

©RE




Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *