‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

1. 

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo.

Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri.

Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal përfaqësuesit e popullit. Ai ishte nje mbështetës i sistemit republikan kundrejt atij monarkik dhe kjo bindje del në pah në shumë vepra të tij. Gjithashtu si një karakteristikë bazë e romantizmit është vënia në një dilemë triumfi mes dy të kundërtave: e mira dhe e keqja; e bukura e më pak e hijshmja; e drejta dhe e padrejta.

"Katedralja e Parisit" është një nga kreveprat më të vlerësuara botërore. Në këtë roman mund të prekesh qartë romantizmin e vërtet, përshkrimin e imët të cdo personazhi, sendi e ngjarje, humanizmin, kontrastet e theksuara dhe dëshirën e autorit për të lartësuar figurën e Katedrales e për të respektuar popullin.

Subjekti i romanit nis të zhvillohet në Parisin e vitit 1482, përgjatë Festivalit të Gaztorëve, ku gjithë turma njihet me Kurrizon e Katedrales dhe të gjithë argëtohen me pamjen e tij të pazakontë. Pas sulmit të Kuazmondos dhe Frolos për të rrëmbyer Esmeraldën, e cila ndihmohet nga Grenduari, Kuazimondo akuzohet për  vrasjen e poetit Pier Grenduari dhe për përndjekjen e Esmeraldes,ciganes kërcimtare më të bukur në Paris dhe para se të dënohet ai do torturohet në shtyllën e turpit, ku gjithë populli do hedhi gurë e do e poshtërojë. Mes lutjeve të tij për pak ujë, i afrohet vetëm Esmeralda dhe ai dashurohet me mirësinë e saj. Kohë më vonë Esmeralda e Febysi hasen e bisedojnë. Ajo e dashuronte marrëzisht Febysin dhe nga pika më e lartë e Katedrales, veprimet e tyre përgjohen nga Frolo, katedrali, i cili ishte dashuruar me Esmeralden dhe betohej ta fuste në kurth, magjistaren që e beri të dilte nga vetja. Një mbremje ai ndjek Febysin dhe mes përleshjes mendohet se e lë të vdekur, ndërsa Esmeralda arratiset. Për ‘’vrasjen’’ e Febysit akuzohet Esmeralda, e cila përjeton para dënimit, poshtërimin në shtyllën e turpit. Kuazimondo arrin ta shpëtojë Esmeraldën duke e fshehur në Katedrale. Me kalimin e kohës, të dy miqësohen, por prita që ndërton Frolo fsheh pas një shantazh. Ai i kërkon Esmeraldës ta dashurojë ose ajo do të dënohet me vdekje dhe kjo pranon këtë të fundit. Pas vdekjes së Esmeraldës, Kuazimondo vret Frolon dhe shumë e shumë vite më vonë gjenden dy skelete eshtrash të përqafuar: njeri i një gruaje dhe tjetri i kurrizos.

Në përfundim, mund të them se vlerat e këtij romani janë të jashtëzakonshme dhe përvec historisë shumë të bukur, mesazhet që ky roman nxjerr në pah janë shumë të vërteta. Së pari dashuria triumfon dhe nuk ekslipsohet nga asgjë. Gjithashtu kuptohet mënyra e jetesës së njerëzve, mendësia dhe zhvillimi historiko-politike.

Ju ftoj në leximin e në rileximin e ‘’Katedralja e Parisit’’, shkruar nga Viktor Hygo.

Rilexohemi javën e ardhshme,

©RE