Skip to main content

Çfarë do mbahet mend nga Panairi i 21 i Librit?


Panairi i Librit i mbylli portat edhe për këtë vit, por për adhuruesit e leximit, të cilët shkojnë me listat e parapërgatirura të librave, që dëshirojnë me kërshëri të lexojnë e njëkohësisht për ata që enden me çape të vogla nëpër stendat e shtëpive botuese, sikur ecin nëpër botën e ëndrrave dhe nuk duan të humbasin asnjë vogëlsi, këto ditë ishin festa më e rëndësishme e vitit, Festa e Librit. 

Related image

Panairi i 21-të, i cili pati siparin në vitin më të mbrapshët që kanë njohur ndonjëherë shqiptarët, por i cili arriti të kthehej në një traditë të bukur kulturore.
Festa e 2018 në Panairin e Librit do të mbahet mend për pesë ndodhi të vecanta:

1. Numri i lartë i vizitorëve, rradhët e gjata për njohjet me titujt e rinj dhe dyndjet e koasi i madh në cdo orë të dites e deri në mbrëmje, për një cast të bëjnë të harrosh statisikën e dhimbshme të këtij viti se një milion shqiptarë nuk kanë lexuar asnjë libër vitin e fundit. Gjithashtu, përshtypje të vecantë më la  grupmosha e të vegjlëve, të shoqëruar përdore nga prindërit, të cilët gëzojnë me librat nëpër duar dhe grupet e fëmijëve, që vijnë në Panair në formën e një ekskursioni shkollor.
Në kontrast me pjesëmarrjen e lartë të fëmijëve ishin botimet origjinale të shkruara në gjuhën shqipe për vogëlushët. Numri i botimeve për fëmijë ishte aq i ulët, saqë Shoqata e Shtëpive Botuese Të Shqipërisë vendosi te mos nderonte me  një cmim këtë vit për librat e fëmijëve, si asnjëherë më parë.
Unë jam rritur me perrallat e Gaqo Bushakes dhe tregimet e Nasho Jorgaqit, por mesa duket femijët e sotëm nuk e kanë ende fatin të lexojnë libra më bashkëkohorë nga autor shqiptar.

2. Një tjetër element i rëndësishëm për t’u mbajtur mend nga Panairi i 21 i Librit janë cmimet e larta të librave dhe uljet minimale. Kostot e larta për dijet janë absurde dhe gati të papërballueshme, por mesa duket për këtë nuk mund të fajësohen shtëpitë botuese, por politikat e paqëna shtetërore. Mbase një arsye pse shqiptarët lexojnë pak është pamundësia financiare për të përballuar blerjet e librave, shto këtu dhe faktin se bibliotekat thuajse janë inekzistente.

3. Autorët e rinj ishin të shumtë dhe me botime cilësore. Së pari, libri më i mirë i vitit u shpall "Ciklopi" nga autori i ri Brajan Sukaj dhe kjo nuk është një rastësi. Gjithashtu emra të tjerë  u lakuan si Iva Nikolli me librin ‘’Vetëm për ty’’, Flogerta Krypi me librin " Gjithcka rreth asgjese" dhe Liridon Mulaj me librin ‘’Kërkohet një vrasës’’. Autorët e rinj, tejet premtues dhe të talentuar duket se hapën një faqe të re për Panairin e Librit.

4. Një tjetëe fakt i rëndësishëm për t’u mbajtur mend këtë vit  ishin kthimet e rikthimet e shumë autorëve shqiptar. Ndër ta mund të permendim Zija Celen me librin "Djalli komik ", Besnik Mustafajin në një rrëfim me Arta Markun me librin ‘’Letrat e mia kredenciale’’, Isamil Kadare me librin ‘’Kur sunduesit grinden’’, Mimoza Ahemti me librin ‘’Bëhu i bukur’’, Diana Culi me librin ‘’Vrasje në kryeministri’’ , Namik Dokle  me librin ‘’ Ditët e lakuriqëve të natës’’, Mustafa Nano me librin ‘’Provocateur’’, Mimoza Hafizi me romanin shkencor ‘’Pika trëndafili’’ , Tom Kuka ( Enkel Demi) me librin ‘’ Gurët e vetmisë etj.

5. Viti 2018 është shpallur si Viti I Skënderbeut, në përkujtim të 550 vjetorit të vdekjes të heroit tonë kombëtar. Një nga aktivitetet që mungoi në këtë panair është promovimi i librave kushtuar Gjergj Kastriot Skënderbeut. Nje kujtesë publike me librat më të mirë të shkruar nga autorët shqiptar dhe të huaj mbi këtë periudhe të historisë së shqiptarëve do shërbente në aspektin kulturor.

Për ta përmbledhur, Panairi I Librit është një ngjarje e rëndësishme kulturore për të gjithë shqiptarët dashamirës ndaj botës së letrave. Panairi i 21-të ishte nje nga më të vizituarit dhe më të suksesshmit.

Në pritje të aktiviteteve të tjera mbi botën e librit,
©RE

Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *