Skip to main content

Tetori i ''Tre shokëve''






Muaji tetor ishte i ngrohtë e i bukur dhe vetëm në ditët e fundit të tij, na rikujtoi se i ngrohti nuk është zakoni i tij tradicional. Jemi zyrtarisht në stinën e vjeshtës, shkelim mbi gjethet e kalbura, që veshin rrugët e në mbremje kërkojmë ngrohtësinë pranë një filxhani caji dhe një libri të mirë.

Libri i muajit Tetor, në Klubin e Librit #rrembelibrin ishte një nga librat më të bukur të Erich Maria Remark, ‘’ Tre shoket’’. Për herë të parë e kam prekur këtë roman ende pa hyrë në klasën e parë. Më kuriozonte kopertina e tij lejla e celët , me fanarin e verdhë dhe portreti i shkrimtarit ne fundin e librit. (Vite më vonë, ai portret u mishërua në shkrimtarin tim të preferuar.) Gjyshja ime e shtrenjtë pasi e lexoi këtë libër e ruajti si një thesar për dy arsye. Së pari për kujtimin qe libri barte për të dhe së dyti për dashurinë, që filloi të himnizonte për Remarkun.



Ndërsa e kisha parë shumë shpesh nëpër shtëpi, në rreshtin e parë të bibliotekës së familjes dhe në duart e bukura të gjyshes sime, në duart e mia ky libër erdhi vite më vone, kur isha rreth të 15-tave dhe dëshiroja me kërshëri të dija se cfarë e bëri gjyshen ta donte kaq shumë këtë libër.
Ky është një nga librat më tipik të Remark, një nga autorët më përfaqësues të brezit të humbur. Historia e romanit nis e përfundon me miqësinë, atë më të vërtetën, më të vyerën e të sinqertën. Gjithcka në libër vërtitet rreth tre shokëve: Robit, Otos dhe Grodfit Lencit. Gjithë përjetimet e Luftës së Parë Botërore i kishin bërë të tre më të bashkuar se kurrë. Ata kishin jetuar së bashku tmerret e luftes, u kishte dale para syve vdekja, kishin humbur miqte e tyre ne beteja, ishin plagosur e dërrmuar, por e konsideronin veten me fat sepse u ngrohën nga dielli i paqes.

Megjithatë ëndrrat u thyen shpejt. Premtimet, fjalët e dhëna dhe besët e lidhura gjatë kohës së luftës nuk e patën të gjatë. Ata iu rikthyhen jetës së tyre, të pandarë duke u munduar të krijonin sadopak qetësi mes asaj jete kaotike politike. Në mesin e tyre qendronte pija, bisedat e shtruara, gazmore e kuturu në oficinën e tyre, shoqërimi me Patin dhe përkujdesja për makinën e tyre shumë të dashur, Karlin.



Në këtë roman, pervecse lexon për një miqësi të adhurueshme, për besnikëri e vëllazëri, mëson edhe për dashurinë pakushte. Dashuria e Patit me Robin është një nga më të bukurat, për të cilat ka shkruar Remark. Dashuria e tyre bazohet në gjera të vogla, por me vlera të medha. Fatkeqësisht, fundi i tyre është tragjik, karakteristikë kjo e shkrimtarëve të brezit të humbur.
Ky liber është i shkruar thjeshtë, por me një fabulë mbresëlënëse. ‘’Tre shoket’’ të kujton disa vlera humane, të cilat sa vjen dhe humbasin në shoqërinë tonë. Një nga mesazhet më të bukura të librit është se miqësitë dhe dashuritë e vërteta kalojnë cdo sprovë dhe nuk vdesin, as kur vdekja i ndan.
Gjithashtu nuk duhet lënë pa përmendur fakti se ky libër vjen i shqipëruar nga Robert Shvarc, mjeshtri i gjuhës shqipe.



Nga Klubi i Librit, një nga mikeshat më besnike, Greta shprehet: ‘’ Ky është një libër, që përcjell emocion në cdo fjali, faqe dhe kapitull. Ndjesi të papërjetuara më pare, që pasqyrojnë vlerat dhe rëndësinë e miqësisë së vërtetë. Momente historike të palexuara ndonjëherë dhe një histori dashurie e rrallë. Ka humbur shume kush nuk e ka lexuar ‘’Tre shoket’’! ‘’

Nëse ende nuk e ke lexuar, nxito dhe do dashurohesh me të!

Ju ftoj në leximin dhe rileximin e një libri, që të bën të buzëqeshësh e të derdhësh lot!

Rilexohemi të shtunën e ardhshme,

©RE

Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *