Skip to main content

"Dita e mbetur", libri që të kujton madhështinë e besnikërisë




Periudha e festave është e përshatshme për t’i kushtuar më shumë kohe vetes, aktiviteteve që na kënaqin e na ushqejnë plot energji të reja. Gjatë muajit dhjetor, në Klubin e Librit #rrembelibrin i kushtuam leximet tona një libri të jashtëzakonshëm,'''Dita e mbetur'' shkruar nga Kazuo Ishiguro .  Mund të them më plot bindje se ky është libri më i mirë, që kam lexuar kohët e fundit dhe më mbushi me madhështinë e tij, aq sa kam frikë nga cdo libër tjetër, që rrëmbej në duar për të lëxuar pas tij.

Autori  Kazuo Ishiguro është një figurë unike e botës së letrave. Fitues i dhjetrave cmimeve letrare dhe i nderuar me Cmimin Nobel për Letërsinë, më vitin 2017.

Historia e romanit është sa e thjeshtë aq edhe emocionuese.Uilliam Stivens është një ndër shërbyesit më të përkushtuar dhe besnik të kohës, që shërbeu përgjatë pjesës më të madhe të  jetës së tij në Darlington Hall, nën bindjen e Lordit Darlington. Pas përfundimi të luftës e vdekjes së Lordit, pronësia ndryshoi e bashkë me të edhe zotërinjtë të cilëve Stivensi do t’i shërbente. Rezidenca u ble nga një amerikan i njohur si Z. Farraday, një zotëri babaxhan e i komunikueshëm. Kur pronari i ri do të udhëtonte për  në Shtetet e Bashkuara për disa javë ai i propozon Stevensit të huazonte makinën e tij dhe të shfrytëzojë ditët kur ai nuk do të jetë në rezidencë, si një periudhë pushimi dhe njohje me viset perëndimore të Anglisë. Për Stiven, i cili nuk kishte pushuar kurrë, kjo ishte dicka e pamundur. Ai fillimisht e hezitoi, por pasi mori një letër nga ish-guvernantja me të cilën kishte bashkëpunuar për vite të tëra në rezidencë, nga fjalët e të cilës lihej të kuptohej se ajo kërkonte të rikthehej Stivens ndryshoi menjëherë mrndim.

Ky rrugëtim me makinën e z.Farraday shërbeu si një retrospectivë në jetën e Stivens, por gjithashtu edhe ne historinë e Anglisë. Jeta e tij iu dedikua besnikërisë ndaj zotërisë së tij, mirëqënies dhe lumturisë së zotërisë, duke harruar kështu nevojat e tij njërëzore për të qënë i lumtur e për të krijuar familje. Gjithcka për të rrotullohej në Darlington Hall, nga ku pati fatin të njihte nga afër e t’u shërbente figurave më të mëdha të historisë botërore, por kjo nuk e ngroh zemrën e njeriut.
Ritakimi me znj. Kenton, për të cilën gjatë rrëfimeve të Stivens ndihet pak dashuri ishte nje goditje tjetër se shpresave i ka ardhur fundi sëbashku me vitet, të cilat kanë ikur.

Gjatë romanit dalin në pah disa mesazhe të mrekullueshme ndër të cilat mund të përmendim:
së pari, mirënjohjen dhe elegancën e mendimit të Stivensit dhe brishtësinë me të cilën thoshte cdo mendim të tij, por pa bërë kurrë compromise me të pavërtetat; së dyti, besnikërinë ndaj zotërisë edhe në castet kur të gjithë të tjerët qortonin vendimet e Lordit; së treti vetëflijimi dhe sakrifikimi i një jete normale, për një jetë nën shërbim dhe nën drejtimin e një nga shtëpive më të mëdha të Oxfordit; së fundmi dashuria në heshtje për të atin dhe madhështa metë cilën e rrethon figurën e tij dhe ndjenjat e papranuara kurrë ndaj znj.Kenton dhe thellësia e mendimeve të tij.

Ky libër është shkruar mrekullisht bukur, me një gjuhë të këndshme dhe plot mirësjellje dhe përulësi. Përshkrimi i peisazheve fshatare është mbresëlënës dhe të krijon ndjesinë sikur po i kundron nga afër ato bukuri.

Nëse doni një libër, të cilin do e mbani mend gjatë, lexoni ‘’Dita e mbetur’’ shkruar nga Kazuo Ishiguro.

Ju ftoj në lexim!

Rilexohemi javën e ardhshme,

©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 
Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com


Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *