Vajzat kanë atdhe

Kohët e fundit më duket sikur jetoj në faqet e romanit ‘’Kukullat nuk kanë atdhe’’ shkruar nga Flutura Açka. Gjithcka vërtitet rreth kukullash, çdonjera nga ne duket sikur shihet si një kukull pavarësisht përpjekjeve, stërmundimeve, arsimimit, rezultateve. Anjëherë nuk më ka pëlqyer diskutimi mbi feminizmin a maskilizmin; pushtetin absolut e të padiskutueshëm, sepse secili nga këto koncepte është një qasje ekstremesh, ndërsa unë jam një individ që admiroj ekuilibrat.

Realiteti tregon se kukullat nuk janë vetëm pa atdhe, por edhe pa familje, pa dashamirës, pa shoqëri, por mbi të gjitha po humbasin edhe veten. Tranzicioni i rrënjosur e që nuk di të marri udhë solli pasoja të mëdha në këtë shoqëri dilemash, qysh prej gjenezës. Vite më parë mes lindjes e perëndimit; më vonë mes komunizmit e demokracisë; tanime mes oligarkisë e largimit, por kukullat mbetën gjithnjë nën hije.

Shkëlqimi i syve zbehet kur lind një vajzë. Kufizimet ndaj saj tregojnë për një vajzë të denjë, bindja e saj tregon për një grua të përulur në të ardhmen , mungesa e saj e lirisë për të ëndërruar e vendimarrjes dhe dhënia e frerëve të jetës së saj burrave tregon respektin për babain, vëllain, bashkëshortin.

Nuk është e lehtë të jësh kukull, në duartë e të pagdhëve, të njerëzve me shumë pushtet e para, por pak dije e kulturë. Nuk është e lehtë të jetosh në një shoqëri plot rreziqe e paragjykime, ku fajtor është gjithnjë viktima e i pafaj fajtori. Madje viktima paragjykohet, nëpërkëmbet e duhet të mësohet me gjithë vrerin që do derdhet lum mbi të, ndërsa fajtori justifikohet, mbase në arrati, pa idenditet e me një ndërgjegje të pacënuar.

Vajzat e gratë në Shqipëri kanë nevojë të ndihen të vlerësuara, të barabarta, të dashura. Në vendin tonë duhet të flakim tutje kukullat e të admirojmë vajzat, të cilat duhet të gëzojnë mbrojtjen në këtë atdhe.

Unë jam ëndërrimtare, por ëndrrat nuk janë për kukullat si ne. Heshtjes i ka ardhur fundi, po ashtu edhe durimit. Kjo nuk është një thirrje për vajzat as për gratë, sepse unë nuk besoj te lëvizjet seksiste. Kjo është kujë për të tërhequr vëmendjën e cdo individi, që beson në unitet e dashuri.

Vetëm dija dhe dashuria do e shpëtojnë këtë vend!

©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores.
Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com

Comments

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e ci...

Lexo më shumë

Rrugëtimi për një vit magjik

Javët e para të vitit hasemi më një trysni të vazhdueshme në rrjete sociale, ku çdokush nis të shpalosë eksperiencat e tij të suksesit lidhur me menaxhimin e kohës e jetës. Nga të gjitha anët vërshojnë reklama fletoresh, axhendash, blloqesh e kushdo mundohet të tregojë sesi të marrësh më të mirën e vitit tënd të ri. Gjithnjë më kanë pëlqyer nisjet nga e para, ku duket se me një valixhe plot ëndrra planifikon rrugëtimin tënd për vitin që të pret, por nganjëherë i gjithë ky kujdes për të matur sekondin e minutin e çdo dite, të bën të harrosh të jetosh. Me siguri, pjesa më e madhe e atyre që po lexojnë këto rreshta përballet çdo ditë me një ditë të ngarkuar në punë; të papritura frustruese sapo dalin nga shtëpia; përgjegjësi familjare; presioni për të dhënë maksimumin në çdo gjë që bëjnë etj. Nganjëherë të gjitha këto objektiva me të cilat mbushim jetën tonë të përditshme, vetëm sa na pengojmë të marrim vertëtë më të mirën e produktivitetit tonë. Kështu, lehtësisht e pa këshilla ...

Lexo më shumë

Katër shkrimtarët që behen pjesë e bibliotekës sime me çdo botim

Librat janë si miqtë që nuk të braktisin as kur je gati të arratisesh prej gjithë botës. Nëpërmjet një magjie pak të shpjeguar ato ndërhyjnë në gjak e deje për të të mbushur me energjinë e pashterrshme të miliona jetëve të tjera. Unë jam e mendimit se shpenzimet në blerjen e librave nuk janë kurrë të shkuara dëm, pavarësisht se çfarë parapëlqen secili lexues. Gjithashtu, jam skeptike për të përcaktuar “libra të mirë” e “libra të këqinj”, siç rëndomtë dëgjojmë këtu-atje të flitet. Megjithatë, pavarësisht se librat para se t’i mbështjell me ngrohtësinë e bibliotekës sime i studioj me kujdes prej pasionit tim fanatik, sot dua të ndaj me ju disa shkrimtarë, librat e të cilëve i blej pa u menduar dy herë. Në gjuhën e libërdashësve (mos u habit, ne kemi gjuhën tonë), termi i autorëve që i blen në çdo botim të ri të tyre konsiderohet “ shkrimtarët auto- të blerë”. Në këtë listë vendosa të përfshij dy autor shqiptare e dy të letrave botërore, të gjithë klasik të g...

Lexo më shumë

Një tufë rrezesh nëpër RE ⛅

Search This Blog