Skip to main content

"Zonja me kamelie" dhe dashuria klasike pa kushte



Fundjava është çasti i prehjes dhe grumbullimit me energji të bukura për të përballuar një tjetër javë të mbushur me punë e probleme të përditshmërisë, ndaj një nga mënyrat më të këndshme për t'u rikarikuar është nën shoqërinë e një libri.

Librat klasik me historitë frymëzuese të dashurisë, të cilat të kthejnë në një ëndërrimtar të pashpresë nuk janë kurrë një zgjedhje e keqe. Libri gjysmë autobiografik i Alexander Duma (i biri), "Zonja me kamelie" shkruar prej tij në moshën 23 vjeçare renditet në kolanën e librave më të admiruar sentimental të të gjitha kohërave.

Dashuria mes Armandit, një pinjolli të shtresës borgjeze me Marguerite, një nga kurtizanet më të famshme të Parisit, e njohur për të shkuarën e saj të dyshimtë është një nga historitë më emocionuese të dashurisë.

Armandi dashurohet me Margueritën në mënyrën më magjike dhe arrin të ndryshojë përgjithnjë jetën e saj.

Natyrshëm lind një paragjykim për Margueritën, qysh në faqet e para të librit lidhur me jetën e saj, mënyrën e saj të jetesës dhe damkën, që kishte zgjedhur të mbante mbu supe, por sa më shumë faqe lexon aq më tepër ky paragjykim rrëzohet përfundimisht.

Dashuria e Armandit dhe Margaritës është nga më shpirtëroret, ku harrohet trupi, mishi, lëkura e gjithçka tokësore. Armandi, djaloshi i hapur ndaj dashurisë së vërtetë, por i ndrydhur prej autoritetit të të atit gjendet shpesh mes dy zjarresh: dashurisë sublime për Margueritën dhe ruajtjen e nderit të familjes së tij.

Ky rrëfim na kujton të gjitha etapat e dashurisë duke nisur me njohjen e ëmbël, xhelozinë, sakrificat, vetëflijimin e ndarjen.
Gjatë leximit përjetohet lehtësisht lidhja e veçantë e dy të dashuruave, kimia mes tyre dhe nje ndjenjë e ëmbël e dashurisë. Nga ana tjetër, ky libër tregon më së miri forcën e opinionit të të tjerëve, ndikimin e familjes dhe pamundësinë e bashkimit mes dy të dashuruarve si pasojë e të tretëve.

Marguerite zgjodhi të largohej nga Armandi duke e dashur deri në frymën e fundit, në heshtje, për të mos i sjell të tjera probleme. Paragjykimi i krijuar në faqet e para të librit për jetën e trazuar të Marguerite shndërrohet në një admirim për mirësinë, zemrën e saj të pastër dhe karakterin e fortë.

Në përfundim mund të them se ky libër është një histori e fuqishme, e cila të kujton edhe një herë dashurinë pa kushte, atë të shpirtit për të cilën mund të ndalosh botën. Gjithashtu, "Zonja me kamelie" thërret në vëmëndje plagën e pambyllur të mungesës së lirisë vetjake për të qënë i lumtur, pa pasur parasysh mendimet e të tjerëve.

Ju ftoj në leximin e librit "Zonja me kamelie"!

Rilexohemi nesër,
©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 

Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com


Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *