Skip to main content

Medito përmes ditarit të dashurisë së një shkrimtari




Javët e fundit kanë qënë të ngarkuara, të mbushura me detyra e angazhime dhe koha për t’u përkushtuar në letërsinë artistike ka qënë e pakët. Ky nuk është një justifikim për mungesën time të gjatë, por vetëm një shpjegim i vockël mes miqsh. 

Gjatë ditëve kur mezi gjej kohë për të përfunduar në mënyrë të suksesshme çdo detyrë , që i kam vendosur vetes gjithçka më duhet është një ushqim shpirtëror. çdo lexues i apasionuar ka një pirg librash në qoshkën pranë shtratit. Ky mal kënaqësie është burimi i energjive të mira dhe i frymëzimit, që na duhet në ditë kur motivimi na mungon e në të tjera kur shkëlqejmë më shumë si dielli i mes pranverës.

Sot dua t’ju tregoj më shumë për një nga librat që ka vite të tëra që qëndron në qoshkën time të lumturisë. ‘’Ditar dashurie i një shkrimtari’’ është libri i parë, që më njohu me një shkrimtar për të cilin nuk kisha dëgjuar kurrë më parë, Albatros Rexhaj. Për herë të parë e kam lexuar para shtatë vitesh të shkuara, kur një mikeshë e aso kohe këmbëngulte se në duar mbante një libër të rrallë e unë duhej patjetër ta shfletova. E mora nëpër duar dhe nuk i ndaja dot sytë prej rreshtave derisa e përpiva. Kjo dashuri me lexim të parë nuk mbeti me aq. Më shoqëroi për vite të tëra e nuk u nda kurrë prej qoshkës sime të frymëzimit.

‘’Ditar dashurie i një shkrimtari’’ është një rrëfim për dashurinë në mënyrë transparente, të hapur, të qartë e pa kornizat qesharake të klisheve e paragjykimeve. Rrëfenja aq e sinqertë dhe e guximtë hyn me elegancë në zemrën e lexuesit duke bërë që në një faqe apo në një tjetër secili të gjej veten në sinqeritetin e shkrimatarit, edhe nëse nuk ke asnjë lidhje me letërsinë.

Veçantia e të shkruarit, intimiteti që shkrimtari ndërton me muzën e tij dhe përfshirja në këtë privatësi edhe me lexuesin i jep ngjarjeve një aromë natyraliteti dhe nuance njerëzore. Shprehja e mrekullueshme e ndjenjave, mungesa e autoçensurës së autorit dhe finesa me të cilën trajtohet çdo çështje dashurore a erotike e bën lexuesin të ndihet më i guximshëm e të marri flatra teksa lexon.

Ky libër është një hapësirë meditimi për çështje në dukje të vogla, por me impakt të madh në lumturinë tonë të vërtetë, në qëtësinë shpirtërore dhe paqen mendore. Pasi e lexon duket se gjithë mendimet e ngatërruara marrin vetvetiu një rend të caktuar, jo se ky libër është shkruar brenda rregullave, por sepse sinqeriteti dhe inteligjenca me të cilat trajtohet ky ditar ndikon në këndvështrimet e lexuesit.

Në përgjithësi, pas leximit të librave të shkruara nga Albatrosi e pasi  pranon të notosh lirisht në oqeanin e tij të mendimit, ndjen se diçka ndryshon në këndvështrimin për dashurinë, mendësitë, moralin e mendja çlirohet nga paragjykimet e kota, të ngritura prej shoqërisë.

Ju ftoj në leximin e librit ‘’Ditar dashurie i një shkrimatri’’ shkruar nga Albatros Rexhaj!
Së fundmi, të gjithë krijimtarinë letrare të Albatros Rexhaj mund ta lexoni në faqen e tij zyrtare 
http://www.albatrosrexhaj.com .

Rilexohemi së shpejti,

©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 

Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com

Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis
Post a Comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *