Skip to main content

Pesë shqetësimet e një libërdashësi



Komuniteti i libërdashësve është i veçantë, kreativ dhe disi i çuditshëm. Mos prisni asgjë të zakontë nga njërëz, të cilët hera-herës harrojnë të jetojnë jetët e tyre duke u endur mes mijëra jetëve imagjinare të personazheve letrare. Shkrimi i mëposhtëm do të shërbejë si një hapësirë e përbashkët sensibilizuese për lexuesit e sprovuar dhe gjithashtu si një guidë interesante për lexuesit e largët, të cilët dëshirojnë të njohin mendimet, shqetësimet dhe jetën e një njeriu, që frymon me librat. Thënë kjo, mëposhtë do të njiheni me problemet që shqetësojnë një lexues të apasionuar në përditshmërinë  e tij.

1.       Huazimi i librave dhe moskthimi ose dëmtimi i tyre.

Nëse një lexues ju huazon një libër, këtë gjest vlerësojeni si një akt dashamirës dhe respektojeni. Huazimi i një libri të dashur mund të konsiderohet fare lehtë si falja e një copëze shpirti. Fatkeqësisht, jo gjithnjë lexuesit janë korrekt e të përgjegjshëm. Shpesh ndodh që librat e bujtur të rikthehen të dëmtuar, të grisur, të bërë pis, të shkarravitur e të keqtrajtuar ose më keq akoma ndodh të mos kthehen më kurrë.  Të besuarit të një libri, që mbart një kujtim të veçantë, përcjell emocione dhe ka shënjuar jetën në një çast të saj ndaj respektojeni bujarinë për dijen dhe jini të përpiktë.

2.       Shoqërimi me miq aspak dashamirës ndaj librit.

Për një individ të lidhur pazgjidhshmërisht me botën letrare shoqërimi me njerëz, të cilët nuk i duan librat po njësoj është një torturë psikologjike, shpirtërore dhe emocionale. Leximi është një mënyrë jetese dhe për një lexues besnik të mos paturit mundësinë e të konsumuarit diskutime të përditshme mbi librat do të ishte disi e vështirë. Miqësi të tilla mbase janë të destinuara të përfundojnë, ose libërdashësi me gjithë durimin dhe vullnetin e përftuar prej kohës së investuar në libra do i ndryshojë jolexuesit tërësisht rrjedhën e jetës. J

3.       Etiketimi si të pashoqërueshëm.

Të qënit i përqëndruar në botën e librave bën të shkëputesh disi nga bota reale. Megjithatë, dashuria për librat nuk të bën më pak miqësor. Paragjykimet se lexuesit e përhershëm janë ‘’peshkopë’’, ‘’të pashoqërueshëm’’, ‘’të vështirë për t’u përshtatur’’ apo ‘’problematik’’ duhet të shemben një herë e përgjithmonë. Përkudrazi, lexuesit e rregullt kanë një vyrtyt të zhvilluar si empatia, që i bën të ndjeshëm dhe miq të mirë.

4.       Ekranizimi i librave.

Leximi konsiderohet si ndërtues i një fantazie, e cila zhvillohet sipas botëkuptimit dhe prapavijes intelektuale. Inteligjenca emocionale është një nga aspektet që ndikohet drejtpërdrejt nga leximi dhe pikërisht përjetimi vejtak i ngjarjeve, ndërtimi i personazheve dhe përshtypjet për ta shkërrmoqen gjatë ekranizimit, cilido qoftë regjisori apo kasti i aktorëve. Magjia e librit është e paarritshme dhe fuqia që ai zotëron pët të ndërtuar një marrëdhënie të ngushtë me lexuesit bën që mes librit dhe filmit, në përgjithësi filmi të jetë i kontestuar, sidomos nga lexuesit fanatikë.

5.       Pyetjet mbi librin/autorin e parapëlqyer.

Në respekt të vështirësisë së zgjedhjes, presionit që krijohet dhe pavendosmërisht që në përgjithësi kjo pyetje shoqërohet, mbase do ishte më e udhës të shmangej. E mbani mend kur si një vogëlush, i përqëndruar në lojrat e tua të kryqëzonin me pyetjen më të tmerrshme të historisë njerëzore, ‘’ Pra, cilin do më shumë mes mamit dhe babit’’?  Kujto mendimet e tua të ngatërruara prej një fëmijë, të zënë në kurth në këtë pyetje të pavend, dilemën e vështirë dhe frikën se mos prindërit e tu do mërziteshin shumë, nëse do mundeshe të zgjidhje mes tyre. Pikërisht kështu ndihet një lexues nëse e pyet për librin apo autorin e parapëlqyer.  Gjasat janë të hasesh me një listë të gjatë ekuivalente me përgjigjen fëmijënore,‘’ Të dy njësoj.’’

Në përfundim duke shpresuar se me situatat e paraqitura më sipër jo lexuesit do të mirëkuptojnë botën e libërdashërve ose vetë këta të fundit do të buzëqeshin duke gjetur veten, ju ftoj të respektoni zgjedhjet e njëri-tjetrit duke qëndruar larg paragjykimeve. Një lexues i mirë nuk mund të jetë kurrë një qytetar i padenjë, për vetë mësimet e veçanta që leximi mishëron.

Rilexohemi herën tjetër,

©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 

Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com



Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

Naim Frashëri dhe rilindja në letërsinë shqipe

Naim Frasheri është një nga rilindasit më të vecantë të letrave shqipe. Në përmbledhjen poetike ‘’Lulet e verës’’ ai vjen më i plotë si autor dhe prek në të tema të larmishme. Titulli ‘’Lulet e verës’’ ka kuptimin e pranverës, pra prurjen e dickaje të re dhe të gëzueshme, sic ishte liria. Motivet kryesore në veprën e tij janë patriotizmi e atdhedashuria , filozofia dhe dashuria . Së pari, motivi atdhetar lidhet ngushtë edhe me përpjekjet e tij dhe të vëllezërve për hapjen e shkollave shqipe, ringritjen e krenarisë kombëtare, evokimin e figurës së lavdishme të Skëndërbeut, si për t’i kujtuar të gjithëve trimërinë dhe aftësitë e shqiptarëve. Gjithashtu, Naimi ngul këmbë tek rëndësia    e përcjelljes së gjuhës shqipe. Poezi të cilat prekin këto tematika janë: ‘’ "Gjuha jonë", "Tradhëtorët", ‘’Korca’’ etj. Së dyti, motivi filozofik i shtroi rrugën në letërsinë shqipe poezive medituese. Në këto poezi lexojmë përshtjellimet e autorit, dilemat e tij për

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *