Skip to main content

Albatrosit dhe lirisë që vjen me të



Veçse një lexuese besnike, e cila e ndjek me kërshëri dhe vëmëndje çdo nismë të një prej autorëve të saj më të dashur, lumturohem sa herë me Albatrosim këmbej ndonjë mendim. Pas një sërë librash të botuar për ata që jetën e zhveshin nga paragjykimet, gënjeshtrat, kotësitë dhe stisjet, pas rikthimit në jetën publike me librin e tij më personal ‘’Kthimi’’, Rexhaj zgjoi dy projekte krijuese të reja, inovative dhe premtuese.

Sa e shpeshtë është ndërthurja e fotografisë artistike me copëza letrare, në një atmosferë të qëndisur për t’iu përshtatur në mënyrën më të këndshme fjalëve që burojnë afër zemrës?
Qysh në fëmijëri jam lidhur me idenë e të paturit ditar, duke zhvilluar kështu një traditë vetjake të këndshme për ndërtimin e kështjellës së kujtimeve të mia, forcimit të marrëdhënies me vetveten e njëkohësisht të qënit e sinqërtë, pavarësisht gjithçkaje. Libri i parë që lexova prej Albatrosit ishte ‘’Ditar dashurie i një shkrimtari’, i cili mbetet i parapëlqyeri im duke ma marr një pjesë zemre,  një grumbull mendimesh e një grusht lotësh. Për të lidhur binomin ‘’ditar-Albatros’’, ekuivalent me ‘’rebel e i lirë’’ vërtetova se shpirti i artistit nuk shterron, e gjen gjithmonë gjuhën e tij për t’u përshfaqur pavarësisht formës.

Foto ditari publik i Albatrosit është kthyer në një hapësirë reflektuese, ku përmes vizives dhe magjisë së fjalës siç vetëm ai di, të bën të kredhesh në mendime, të reflektosh mbi gjithfarë vendimi madhor a vogëlsie, të dashurosh të bukurën, të mos ngopesh duke parë feksjen e dritës, teksa lutesh që fjalitë të mos përfundonin aty.

Nga ana tjetër, sa e zakontë është për lexuesin shqiptarë, që veçse një shkrimtar e një artist poliedrik, të zbulojë një mik, nëpër fjalët e të cilit ngushëllohet shpirti, prehet dhe rigjen shpresën për të nisur një ditë të re. Zëri i Albatrosit, nëpërmjet podcastit të tij Filozofia Urbane, për mijëra dëgjues u shëndrrua në mikun këshillues të rrugëve të vetmuara, në shiun e pabesë të verës e vapën përvëlese të saj. Për më tepër, mënyra e thjeshtë, e pakoklavitur, me të cilat trajton çështje jetësore, që na ngatërrohen nëpër përditshmëri, përnjëherësh të rikthen në gjendje të ngrohtë, duke menduar se diku, një mik i largët po aq sa i afërt të kupton e të gjendet pranë nëpërmjet fjalës së tij.

Ju sugjeroj të dëgjoni episode e Filozofia Urbane e njëkohësisht të ndiqni hap pas hapi Albatrosin në foto ditarin e tij të pazakontë. Diç do ndryshojë brenda jush!

Të gjithë librat e tij mund t’i lexoni online në www.albatrosrexhaj.com.

Rilexohemi së shpejt,
©RE

*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 


Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com

Etiketimet:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për
Post a Comment
Lexo më shumë

‘’Shtëpia misterioze’’, kënaqësia e ditëve të verës

Java fluturoi dhe takimi i përhershëm i së shtunës me një libër ndër duar na gjeti në bregun e detit, me aromën e kripes e të rërës. Këtë javë në #njetuferrezeshneperre do flasim për një nga autorët më të mëdhenj francez. Në të vërtetë nuk është   hera e parë që sugjerojmë një libër të Honore de Balzak, por veprat e tij realiste, të bukura, njerëzore e të vërteta nuk mund të bëhen kurrë të përsëritura. Këtë javë do flasim për ‘’Shtëpia misterioze’’, një tregim i shkurtër i Balzakut. ‘’Shtepia misterioze’’ është botuar për herë të parë më 1831 dhe është pjesë e ‘’Komedisë Njerëzore’’. Ky tregim nis me mister që në faqet e para të tij. Dr. Horace Bianchon haset gjatë qëndrimit të tij në qytetin e Vendôme me një shtepi mistike, ku pemët, barishtet e gjelbërimi kishte gjalluar si pa të keq, e ku zogjtë, zvarranikët, macet e brejtësit bashkëjtonin e zhurmonin në shtepinë e braktisur, të cilën me shumë gjasa e gjenin si të tyren. Gjithcka që e bënte shtëpinë misterioze e cimbis
Post a Comment
Lexo më shumë

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *