Ditët e para të shtatorit rikthejnë pashmangshmërisht
nostalgjinë e kujtimeve fëmijënore, ankthin e nisjes së vitit të ri shkollor
dhe kthen tërësisht vëmendjen te më të vegjlit. Nisja e shkollës dhe shtatori i
rrëmujshëm mes blerjesh, nxitimi, librash, objektivash të ndërtuara, ëndrrash të
ngritura në këndvështrimin vetjak më mungon, por sot më frymëzoi të rikthenim në
përditshmërinë tonë si të rritur, disi të rritur, duke u rritur apo të rritur
pa dashur, librat që shërbyen në krijimin e vegjëlisë sonë.
Përzgjedhja e librave të fëmijërisë është një investim i rëndësishëm,
i cili do të përkthehet në marrëdhenien e individit me librin përgjatë gjithë
jetës së tij. Jo më kot në Një tufë rrezesh nëpër RE, ju pyeta se cili është
libri i parë që mbani mend të keni lexuar, si për të theksuar rëndësinë e herëve
të para për të kuptuar rrjedhën e mëtejshme të marrëdhënieve.
Nëse do e nisja rrëfimin e sotëm me kujtime tërësisht
personale do thoja se librat e parë që më janë lexuar qysh një foshnjë, kur me
siguri perceptimi për të përthithur ato që diktonte përralla, libri apo
historia ishte minimal, por vullneti dhe dëshira nga ana e familjarëve të mi për
të përfshirë librin si pjesë të pandashme të rutinës sime ka bërë që kësaj
rutine mos t’i ndahem më kurrë. Librat e parë që më kujtohen si më të dashurit
e mi (ende pa nisur shkollën) ishin
librat me përralla dhe gjëgjëza. Gjyshja ime, të cilën e përmend gjithnjë me
mall e dashuri e tanimë është kthyer në familjare edhe për ju, ishte veçse një
lexuese e përkryer, e cila luante me diksionin, tingujt, luhatjen e zërit,
onomatopenë dhe gjithfarë formash të tjera aktoreske për të tërhequr vëmendjen
time maksimale, gjithashtu kishte aftësitë të jashtëzakonshme narrator. Kjo e
fundit bënte që ndër tregimet e mia më të dashura të ishin kujtimet e fëmijërisë
së saj.
Për t’ju kthyer temës, libri i parë që konsideroj si leximin
tim të parë ishte përralla ‘’Tre derrkucët”. Ende i ruaj të gjithë librat e fëmijërisë,
edhe nëse do shihnit gjendjen e tre derrëkucëve të mi, do kuptoni lehtësisht që
ishin më të dashurit për mua. Më pas,romani i parë që kam lexuar tërësisht vetë
ka qënë ‘’Ana Flokëkuqja” fill pas përfundimit të klasës së parë. Përzgjedhjet
e librave të vegjëlisë sime kanë qënë një ndërthyrje e librave klasik për fëmijë
së bashku me botimet e reja të atyre viteve, gjithmonë nën lupën e kujdesshme të
prindërve, për të lexuar libra me vlerë, të mirë dhe që vetëm do mundeshin të
shtonin dashurinë time për to.
Në pragun e nisjes së vitit shkollor, në formën e një
kujtese për prindërit, edukatorët, mësuesit, gjyshërit, kujdestarët, motrat e vëllezërit
më të rritur e të afërmit, kushtojini vëmëndje të veçantë aktivitetit të
leximit për më të vegjlit e familjes. Nganjëherë duket se ngarkesa e tmerrshme
e shkollës, oraret e tejzgjatura të studimeve, lodhja e fëmijëvë lë pak hapësirë
për leximin e librave jashtëshkollor. Tani që po ndaj këto mendime me ju,
ndodhem pikërisht përballë bibliotekës sime të veçantë, e cila mbart gjithë
librat e fëmijërisë sime dhe ndihem e mbushur me aventurat e lexuara, me lotët
që derdhja qysh fëmijë për fatkeqësitë e personazhëve të mi të dashur duke
kontribuar në empatinë time, e rrethuar me miq që formësuan personalitetin tim,
e bekuar për fatin e të lexuarit libra të rëndësishëm, që rrisin mendërisht të
voglin dhe e zhytur në nostalgji.
Rikujtoni librin tuaj të parë, ndajeni këtë kujtim me më të
vegjlit e familjes dhe frymëzojini të rrëmbejnë librin. Besomëni, ata do ju
falenderojnë më vonë!
Rilexohemi shpejt,
©RE
*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores.
Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com
Comments
Post a Comment