Skip to main content

Lexuesit mëkatar. A je njëri prej tyre?

 


Pas periudhash të gjata shkëputje nga “Një tufë rrezesh nëpër RE”, hera-herës më kaplon një hezitim, nga pesha e fajit se e kam lënë pas dore e nuk kam treguar dedikimin dhe përkushtimin e një viti më parë, por më pas rikujtoj çdo mesazh që kam marr ndër vite tanimë, çdo lexues që kam njohur prej qoshkës sime të lumturisë, e çdo mik të ri që kam krijuar dhe nxitoj të shkruaj me nxitim, fjalët që më burojnë nga shpirti. 😊

Si një lexuese konsistente, librat nuk janë për mua një objekt çfarëdo me funksionin e informacionit, shpenzimit të kohës në mënyrë interesante apo kënaqësisë. Librat janë MIQTË më të vjetër që kujtoj nga vegjëlia ime dhe dashuria për ta kalon kufijtë e një afeksioni me sendet. Unë besoj plotësisht se librat kanë shpirt e lulëzojnë sa herë ndjejnë sytë lexues në rreshtat e tyre, por sot dua të flas për një shqetësim.

Në përditshmëri kam hasur disa veprime, të cilat dua t’i quaj “ mëkatet e lexuesit”. Nga vetë fjala “mëkat” nuk do shumë mend të kuptosh se bëhet fjalë për veprime të pahijshmekundrejt çdo gjallese me shpirt. Jolibërdashësit do jenë duke qeshur me zë të lartë teksa lexojnë sesi në këtë blog librash, këtyre të fundit i referohem si gjallesa, por miqtë e “Një tufë rrezesh nëpër RE” as më gjykojnë, e as nuk qeshin. Përkundrazi, jam e bindur se i vuajnë këto shqetësime njësoj si unë.

  •  Fletë dëmtuesit

Le të flasim pak për përthyerjen e fletëve. Ndjej se qarkullimi im i gjakut shtohet vetëm kur e imagjinoj si veprim. Pse dikush do zgjidhte të dëmtonte fletën e një libri dhe të mos bëhet pak kreativ për të gjetur mënyra sesi të shënjojë faqen ku ka ndërprerë leximin për t’u rikthyer sërish? Më lejoni të kujtoj disa truke SHUMË të thjeshta sesi të ndaloni së bëri këtë, nëse ende jeni në kategorinë e “fletë-dëmtuesit”.

Së pari ekzistojnë libërshënjuesit. Tanimë në treg ka versione të ndryshme, nga ato artisitiket e pikturuara nga duar të talentuar piktorësh, e deri te ato prej motivesh të ndryshme tekstile e plastike.

Së dyti, ngjitësit e vegjël shumëngjyrësh janë një formë shënjuesish. Kushtojnë pak e janë të këndshëm.

Së treti, në ato raste ku nuk ju gjendet një letër për të vendosur në cepin e librit, mos harroni se telefonin e keni gjithnjë aty. Përdoreni aplikacionin e shënimeve si një hapësirë për të kujtuar edhe këtë detaj të rëndësishëm.

  • Grabitësit e librave

Ndjesë nëse tingëlloj e ashpër me këtë term, por si rrallë herë nuk preferova të tregohem aspak delikate. Sa e sa libra keni dhënë me mirëbesimin se do ju kthehen e nuk i keni marrë më kurrë? Mua më ka ndodhur disa herë, e nësë ndonjëri prej tyre po më lexon: MBAJ MEND SECILIN PREJ JUSH! 😬

Gjithashtu, jam gjendur edhe në bangën e të akuzuarit, kështu që më lejoni të gjej rastin e të bëj një autokritikë. Të huazuarit libra, e të mos dhënit të tyre mbrapsht për disa mund të jetë një neglizhencë, disa të tjerëve mund t’i duket një harresë e parëndesishme, e për të tjerë një problem i vockël, lehtësisht i zëvëndësueshëm. Mendoj se të mos japësh mrapsht një send aq të dashur që dikush të ka huazuar nuk është  një mëkat i vogël dhe nuk jam dakord me shprehjen se vetëm një budalla do kthente mbrapsht një libër. Grabitësit e librave mëkatojnë njësoj si ato të bankave, pikërisht sepse ai libër për huadhënësin mund të këtë vlerë të paçmueshme. Nëse ke ndonje libër  që e ka zënë pirgu në bibliotekë, por dikush ta ka besuar për një kohë të caktuar shkruaji e kujtoja, mbase nuk do e dojë më mbrapsht, por mos jeto me peshën e grabitjes së një thesar.

  • Shënuesit e pashpirt

Për çfarë të duhet ai stilolapsi me bojë të shëmtuar, lapustili njollacak e lapsi me majës e thelpisur, i nderuar lexues? Në ka një veprim më diabolik mbi fletët e librit është pikërisht mbajtja e shënimeve e zhgarravitja. Edhe une dua të mëmorizoj fjali e fragmente të caktuara, mbaj shënim fraza e detaje, por kam një bllok të dedikuar për këtë. Kjo është një ide pak më e zgjuar duke ditur se të gjitha shënimet i ke të organizuara e mund t’i gjesh lirisht sa herë të të duhen. Ju lutem bëni që stilolapsi i tmerrshëm të mbajë distancë sociale me fletët e librit. Thjesht e infektojnë me virues dëmtues.

  •  Lexuesit gjysmak

Mbase do ishte një gënjeshtër të thuash se nuk kam lënë kurrë një libër pa lexuar deri në fund, por rastet duhet të kenë qënë vërtetë të pakta. Mendoj se një lexues gjysmak ka disa arsye që përfundon në i tillë. Së pari, gjendet në një rrëmujë të tmerrshme librash, që shtohen prej të rinjve duke marrë vëmëndjen e të vjetërve. Së dyti, lexuesit e disa librave përnjëherë kanë më tepër tendencë të shpërndahen e të mos përfundojnë dot asnjërin. Së treti, vrulli i jetës bashkë më kohën i merr dhe dëshirën për të lëxuar.

Do e cilësoja lënien përgjysëm të një libri si mëkat, pikërisht prej faktit se kur vendosim t’i dedikojmë kohë diçkaje duhet ta përfundojmë procesin për të dalë në përfundim e nuk duhet të paragjykojmë.

Për ta përmbledhur, në këtë artikull u mundova të shpreh disa nga veprimet e pahijshme kundër një sendi të mrekullueshëm, siç libri është. Nëse diku ndjetë doza hiberbole, ironie e vrejtjesh ka gjasa të jeni një nga mëkatarët e lartpërmendur. Kujdesuni për librat si për një pasuri të cmuar!

 

Rilexohemi shumë shpejti,

©RE


*Ky artikull nuk lejohet të ribotohet pa lejen e autores. 
Kontaktoni: njetuferrezeshneperre@gmail.com

Comments

Popular posts from this blog

Vargjet e lira dhe mesazhet e Migjenit

Në letersinë shqipe, kur në mendje na vijnë vargjet e lira dhe një ndryshim rrënjësor i formës dhe përmbajtjes të zakontë të poezive, menjëherë na kujtohet Migjeni dhe vargjet e tij të lira. Poezitë e tij janë një paraqitje e zhveshur e realitetit të dhimbshëm, e botës së harruar, e problemeve ekzistencialiste dhe e fenomeneve të cilat dukeshin të rëndomta dhe nuk fliteshin në letërsi, me mendimin se Shqipëria kishte nevojë për patriotizëm dhe atdhedashuri për të ngritur në piedestal frymën atdhetare, përpara problemeve të rënda të përditshmërisë. Vargjet e lira të Migjenit hodhën poshtë të gjitha kufijtë, barrierat dhe klishet. Forma e tyre ishte e crregullt, e lirë dhe e pakufizuar nga kanone të paracaktuar, rimë apo ritëm i brendshëm. Më e lirë akoma ishte përmbajtja, e cila u kthye në himn për kryengritjen kunder varfërisë, padrejtësisë, urisë dhe dhimbjes njerëzore. Vepra ndahet në disa pjesë: Së pari,  Këngët e pakëndueme , të cilat shfaqin një rebelizem të au

‘’Katedralja e Parisit’’ dhe madhështia e Hygo

Java duket se fluturon e bashkë me të vjen dita kur prezantojmë me ju leximin e kohëve të fundit. Nga një bisedë me një mikeshë të krijuar së fudmi, me të cilën jemi gjendur në Klubin e Librit #rrembelibrin, mu kujtua një nga librat, që kam lexuar më me dëshirë gjatë viteve të gjimnazit, ‘’Katedralja e Parisit’’ shkruar nga Viktor Hygo. Vrapova drejt bibliotekës së familjes dhe iu riktheva kësaj kryevepre botërore që atë natë. Nuk munda ta lëshoja nga duart deri ditën e ardhshme dhe në mendje më vërshonin dhe një herë të gjitha ngjarjet e rikujtuara e cdo emocion, të cilin kisha përjetuar nëpërmjet këtij libri. Viktor Hygo konsiderohet si një nga autorët më të mëdhenj të letërsisë frënge e njëkohësisht të asaj botërore. I njohur ndryshe si babai i romantizmit, në veprat e tij dallohet qartë prania e rëndësishme e konceptit "turmë" dhe pikërisht kjo përbën një nga idetë themeltare të tij, ku sipas tij para feudalëve qëndrojnë me autoritetin maksimal për

Naim Frashëri dhe rilindja në letërsinë shqipe

Naim Frasheri është një nga rilindasit më të vecantë të letrave shqipe. Në përmbledhjen poetike ‘’Lulet e verës’’ ai vjen më i plotë si autor dhe prek në të tema të larmishme. Titulli ‘’Lulet e verës’’ ka kuptimin e pranverës, pra prurjen e dickaje të re dhe të gëzueshme, sic ishte liria. Motivet kryesore në veprën e tij janë patriotizmi e atdhedashuria , filozofia dhe dashuria . Së pari, motivi atdhetar lidhet ngushtë edhe me përpjekjet e tij dhe të vëllezërve për hapjen e shkollave shqipe, ringritjen e krenarisë kombëtare, evokimin e figurës së lavdishme të Skëndërbeut, si për t’i kujtuar të gjithëve trimërinë dhe aftësitë e shqiptarëve. Gjithashtu, Naimi ngul këmbë tek rëndësia    e përcjelljes së gjuhës shqipe. Poezi të cilat prekin këto tematika janë: ‘’ "Gjuha jonë", "Tradhëtorët", ‘’Korca’’ etj. Së dyti, motivi filozofik i shtroi rrugën në letërsinë shqipe poezive medituese. Në këto poezi lexojmë përshtjellimet e autorit, dilemat e tij për

Shkruhemi së bashku

Name

Email *

Message *